“Ah ! Eskiden böyle miydi ?”
Bu cümleden anlamışsınızdır bir çok şey. Ninelerim, dedelerim anlatırdı hep ne güzel zamanlar ne güzel hayatlar ne güzel insanlar varmış.
Söylerlerdi hasret kaldık yüreği güzel insanlara diye..
Bu zamanda dostum, kardeşim dediğin bile yanıltıyor seni sanki bilmediğimiz bir yüzleri daha var.
Herkes işine geldiği kadar dost !
Kimse menfaati olmadan bir iş yapmak istemiyor, yardımlaşmak nedir herkes unutmuş.
Paran varsa, güzel veya yakışıklıysan etrafında dostunum diye geçinen çok.
İşte en kötüsü de bu ! İnsan kullanmak, insan ayırmak..
Cümlelerimi yazdığım bir şiirden ufak bir satırla sonlandırıyorum..
Ben bu insanları anlamıyorum doğrusu !
Nedir kişiyi farklı kılan ?
Para, şan, şöhret ya da güzellik mi ?
Yoksa insanların körelmiş kalbi mi ?
Nedir sizi böyle acımasız yapan ?
