Kapıldım gidiyorum…

2010 yılında liseye başladım ve benim için çok heyecanlı , bir o kadar da merak edilesi bir döngüydü .. Henuz kendimi tanımıyor lise hakkında en ufak bir bilgim dahi yoktu 🙂 .Okul kapısının önünde bir sürü erkek , kız hepsi birbirleriyle sohbet ediyordu ama ben kimseyi tanımıyordum ve bu durumda yalnız kalmanın verdiği bir endişe de olmuyor değildi.Okul, benim için hergün yeni keşif merkeziydi eğlenmek için giderdim okula farklı dersler dinlerken farklı hayallere kapılırdım hep … Ama o zaman bilmiyordum “ Hayatın toz pembe olmadigini “ . Okul müdürü Ayhan hocam beni cok severdi ve hep benimle övünürdü , çok başkaydi  bende çünkü onu kaybettik ..Çok üzülmüştüm  okul hayatım boyunca herseyi öğrenmemi sağlayan tek kişiydi ve bana son sözü  şu olmustu , sen cok güçlüsün çok  akıllısın ve istediğinde başaramayacağın birsey  yok yeter ki İnan ve iste demişti ben gülümseyip kendime daha fazla güvenmeye başlamastim elleriyle okul bahçesini  gösterdi ve ; burası gerçek hayat değil asıl gerçek hayat bu bahçeden çıktığında başlayacak dedi .. Dediği gibiydi gerçek hayat okulun bahçesinde  değildi ben kapılmıştım toz pembe hayata tabi o zamanlar daha geçtik 🙂 Benim anılarımda kalan biryer burası zaman su gibi aktı geçti ben ise kapıldım hayat denilen seruvene gidiyorum yol nereye gider bilmem ama bu yol da pes etmeyeceğime inanıyorum …

evimdeki-psikolog
Subscribe
Bildir
0 Yorum
Inline Feedbacks
Tüm yorumları gör
Önceki
GELECEKTEKİ BEN’E MEKTUP
Sonraki
İyilik eden her zaman iyilik bulamaz…

İyilik eden her zaman iyilik bulamaz…

İlginizi Çekebilir

kooplog'dan en iyi şekilde faydalanabilmeniz için çerez (cookie) kullanıyoruz.