Burukluk bir insanın şu dünyada sahip olabileceği en berbat şey… Bir insan bir insanın kalbini nasıl burkabilir ki. Sanırım insanların birbirine isteyerek verdiği sayılı şeylerden biri bu. Kalbi burkulan başkasının kalbini burkuyor.
Hep yapmaz mıyız birilerinin bize yaptıklarının hıncını hep başkasından çıkartmaz mıyız… Patron çalışanına bağırır çalışan eşine, eşi çocuğuna, çocuğu arkadaşına büyüyünce de bu mutsuz yuvanun kırıntıları olarak aşkına.
Zincirin halkaları gibi devam eder bu. Hal böyleyken hayat akışında hep başkalarını suçlarız . Benim kalbimi burktu… peki ya sen kimin kalbini burktun… senin o hale getirdiğini belkide seni bu hale getiren getirmştir. Belki bir başkasını seni bu hale getiren senin haline getirecektir… Hayat bir döngü ve biz bu döngüyü güzelleştirmek yerine gittikçe iğrençleştiriyoruz…
Ne iyi olur seven sevdiği ile kalsa ne iyi olur herkes birbirine iyi olsa ve problem kalmasa ama biz sorunu karşımızdakinde aramayı bırakmadıkça bu halden kurtulamayacağız.. ve intihar mektubu dolacak döngüdeki uçurumlar…
