Yağmurla güne uyandım. Aynaya bile bakmadan daha kahvemi yaptım. Balkona çıkıp bir sigara içtim. Beni güne hazırlardı bu ritüel. Günü daha güçlü geçirmeme fırsat verirdi.. oysa bugün yağmurdan midir bilmem içimde kırgın üzgün bir çocuk barınıyordu. Hoş o her zaman vardı ama çoğu zaman görmezden geliyordum. Aşk kırgınlığı yaşamıştım. Çok güvendiğim inandığım bir anda terkedildim ne kadar tanıdık geldi değil mi Bu cümle size de.. Gerçi ona sorsanız terkedilmedim yarı yolda bırakılmadım. Böyle olması gerekiyordu oldu.. şimdi kahvemi içerken nerden aklıma geldi değil mi. Kahve sohbetleri yapardık birlikte. Daha çok o anlatırdı gerçi. Ben de onu mutlulukla huzurla dinlerdim. Her şeyden konuşurduk birlikte. Hatta bir fincan kahve az gelir bir fincan daha yapardık. Bir fincan kahvenin 40 yıl hatırı var derler ya hani nerden baksan bir günde 80 yıl hatırımız olurdu😊 yani öyle sanırdım. Şimdi değil kahve içmek birbirimizin sesini bile duymuyoruz. Hiç olmadık insanlarla kahve sohbetleri yapıyoruz. Sohbetler sırasında bazen dalar giderim sanki o konuşur onun yüzü karşımdaymış gibi gelir. O da aynı şeyi yaşıyor mu acaba. Ya yaşıyorsa. Peki ozaman biz niye ayrıyız. Hani sevgi herşeyi hallederdi. Hani sevgi herşeydi. O zaman sevmemişmiydik. Kafam da deli sorular. Kahve tadında sevdalar.. iz bırakan aşklar. Gerisi fasa fiso…kim bilebilirdi ki o kahve içtiğimiz günlere hasret kalacağımızı. Yılda birkere bile olsa sırf 80 yılın hatırına karşılıklı bir fincan kahve bile içemeyeceğimizi…..
Kahve Tadında
