Merhabalar…
Bir birey yetistirmek bir kitap yazmakdan farksız. Ilgilenilmemis cocuklar gelecegin suçluları , basarisizlari, mutsuzlari, doyumsuzlari oluyor. Hatta bu olumsuz kelimeler sayica arttirilabilir.Bilimsel arastirmalar da bunu göz onune koyuyor. Annesiyle oyun oynamak isteyen cocuga benim isim var yemek var utu var seni ben istediğim icin dünyaya gelmene sebep oldum ama sana ayiracak vaktim yok diyoruz halbuki hep unuttugumuz bi se var cocuklar dogduklati anda hayatini sekillendirmeye baslar ge o yaslari bir daha gelmez Zaman su gibi akip giderken dinlemedigumiz fikirlerine saygi gostermedigimiz anlamaya calismadigimiz cocuklar kendi kendine yetebildikleri zaman bizi dinlemez saygi gostermez.NE ekersen onu bicersin sözü bu durumu en iyi aciklar. Hircin uzgun mutsuz cocuklar yetiştiriyoruz sonra da benim oglum birini nasil dover benim kizim boyle birine nasil asik olur. Oluyor olacakda boyle devam ettiimiz surece ebeveylik karnini doyurmak temiz giydirmek yada canin istediginde sevmek ilgilenmek degildir. Nasil bir heykel tiras tasi istedigi gibi sekillendiriyorsa bizde cocuklarimizi oyle sekillendirebiliriz.Annene saygi gister deyip karsisinda anneye asagilayici sözler söylersek saygisizligi bizden öğrenir ilk .Bence bunabi dur denmeli artik dunyayıguzellestirmek anne babalarin ellerinde .Eger bu kuruma aday olduysak bunu hakkiyla yerine getirmeliyiz. Nitekim cocuklar onu size verenin emaneti…
