İnsanlara kendini anlatirken ya da derdini söylerken harcadigin nefeslere üzülüyorsun. Neticesinde çabama değmeyecek çünkü, yoruldugumla kalacagim. Lakin Allah’a anlatirken tek bir nefes yetiyor. Bir iç çekmesi. Tek bir nefesle rabbim diyorsun Ve susuyorsun. Sen de anliyorsun O da..
Çok sakin bir insan oldum şu iki ay içerisinde. Onsuz yapamayacagimi sanarken artik ne kadar da birbirimizi yordugumuzu ne kadar yiprattigimizi bence ikimizde goruyoruz. Şuan iki taraf da mutlu.
Oluruna birakmayi ögrenmek lazim bazen, detayli dusunmemek, çaba sarf etmemek. Çunku en guzel şeyler olacagi varsa Aniden oluyor. Kurcalamak bence noksan arimaktir, kafa karistirmaktir yani. Oluruna birakmak ise düşündürmez, anı yaşarsin. Ve tüm güzel şeyler Kendini aniden belli eder, oluverir.
Şuan farkinda oldugum şey çok karisik duygular içerisinde oldugum. Sonuçta ben kiraciyim, beş alti aya terk ederim. Ama olsun mutluyum ve buna çok ihtiyacim var. Ne kadar dogru ne kadar yanliş bilemiyorum umrumda da degil açıkcasi. Karşı tarafa açilmak mi, yok yok hayir. Her zaman yanimda olsun hem ben iyi hissederim hem de korurum. Gözümun önuňde mutlu ol.
