Adım Cennet
Yaralarımı yazmak, sizinle paylaşıp acımı dindirmek istiyorum. Anlatmaya korktuğum yıllarca içimde tuttuğum o kadar şey varki…
Yaşım 21
Utanıyorum, yıllarca utandım. Ve bu yüzden sustum ama artık susmayacağım. Küçüktüm, çok küçük bir kız çocuğunun asla aşamayacağı o büyük kötü şeyi yaşadığım için kendimden, vücudumdan nefret ettim. Bu olay yaşandığında 9 yaşındaydım yakından tanıdığım, abi gözüyle baktığım bir pislik tarafından tecavüze uğrayacaktım o pis elleriyle dokunduğu her yerden tiksindim o iğrenç organıyla üstüme abandığında tek isteğim bir gücün bana gelmesi ve benim o hayvanı üstümden atmamdı, başardım. Öyle bir güçle ittim ki üstümden tek hatırladığım deli gibi kaçtığımdı. Elleriyle yırttığı okul çorabım ile utana utana okulun yolunu tuttuğumu asla unutamıyorum. Sonra sınıf öğretmenim gördü o halimi o kadar korktu ki , düştüm sandı. Evet hocam düştüm hemde öyle bir pisliğin içine düştüm ki 12 senedir arınamadım. Korku içinde düştüğümü söyledim, inandı keşke inanmasaydı direnseydi bana…
Daha sonra eve döndüm annem sordu ona da düştüm dedim “ne olur inanma Anne” yaralarımı gör. “Ben anlatamıyorum sen anla Anne” Bu öyle bir şeydi ki anlatamadım. Yıllar geçti birini sevdim ilk kez ama acıydı işte, sevdiğim adam bana dokunamıyordu Çünkü temas sevmiyordum, o kadar diretti ki neden bu konuda bu kadar tepkili olduğumu ağlaya ağlaya ona olan herşeyi anlatmıştım. Beraber omuz omuza ağlamıştık ve sevdiğim çocuk bana dokunmuyordu artık.
8 sene sadece elimi tuttu canım Adam… Onunla ne oldu acaba dediğinizi duyar gibiyim. O da bir sonraki blog yazımda olacak o zamana kadar kendinize iyi bakın ve sakın susmayın sustuğunuz herşey için defalarca düşüyorsunuz. Ne olur susmayın, anlatın tacizi, tecavüzü normalleştirmeyin..
Bakın ben büyüdüm ama içimdeki kız çocuğu 9 yaşında öldü.. o kız çocuğuna çok üzülüyorum keşke susmasaydı. Düşmüyoruz, düşürülüyoruz.
Büyüdüm, çocuk olmak varken.
