Nasıl bitireceksin bu hayatı? Nasıl kapatacaksın gözlerini? Hiç düşündün mü? Evet. Nasıl yaşadıysan bu hayatı, nasıl baktıysan gözlerinle öyle varacaksın sona. Herkesin bıraktığı gibi sen de iz bırakacaksın silinmeye mahkum. İzlerin ne kadar derin olursa silinmesi o kadar gecikecek. İyiliklerle dolu izlerini doldurmak istemeyecek kalanlar. Kötü izlerini ise var gücüyle doldurmak için çalışacaklar.
Hayat orman içinde akan bir akarsu gibi. Nihayetinde ulaşılacak sonsuzluğa. Akarken bazen güneşle bazen de zifiri karanlıkla karşılaşacak aynı hayat gibi. Güzel yerlerden de geçeceksin, korku dolu yerlerden de. Hiç bitmesini istemeyeceğin anların da olacak, her anın bir asır gibi geçmediği zamanlarda. Ama acımasız zaman bunların hepsini unutturacak sana. Zaman bazen ilacın olacak bazen de intiharını erteleyecek. Sevdalar dolacak kalbine, inanmak için her şeyi görmen gerekmediğini anlatan. Ve o gün gelecek. Yeniden doğmak için gözlerini yumacaksın.
Şimdi dönüp bir bak arkandaki izlerine. Sana ait olan izleri doldurmak istemeyenlerden mi yoksa doldurmak için var gücüyle çalışanlardan mı olurdun?
Fırsat varken o izlerini yeniden çizebilirsin. Hem de istediğin gibi. Bu şansının olduğunun farkına var. Herkesin iyi dileklerle anacağı izler bırak arkanda. Bugünden başlayarak….
