Asosyal kelimesini Google a tarattiğinizda insanlar arasına karışmaktan hoşlanmayan diye bir tabir çıkıyor. Sahte gülümsemelere, vıcık vıcık ilişkilere ve insanların sinir edici hareketlerine katlanmayan her insan asosyallikte buluyor kurtuluşu. Ben de yolun yolcusu olanlardanım.
Sokağa çıktığımda insanların kötü bakışlarını üzerimde gibi hissediyorum bazen. Acaba beni tanıyor mu veya ben mi kötü baktım diye düşünüyorum ister istemez. Bazıları kendi içerisinde yaşadığı kötü ruhsal halini gözlerinden diğer insanlara ilk gibi sapliyor bencilce.
Yalnız kaldığında insan bunların hiçbirine maruz kalmıyor. Kimseyle uğraşmıyor ve gereksiz samimiyetsizliklerle sinir bozucu hallerden de kurtulmuş oluyor dolayısıyla.
İnsanlardan uzak duruşumuz çok eleştiriliyor bazen. Tabi bizim buna cevabımız hazır: valla ben insanlardan uzak çok mutluyum. Kimse beni sinir etmiyor, gereksiz yere bir de onlarla uğraşmıyorum. Bu cevabımizi beğenmeyenler yalnızlığın tadını hiç alamamış olanlardır şüphesiz.
