Zamanı gelmişti. Beyninde ki doluluk gözlerinden akıyordu. Her insanın sırları vardı ama insanın kendisine bile itiraf etmedikleri, işte onlar insanı kendisine yabancılaştırıyordu. Bir yerden sonra durmak gerekecekti ki artık durdu. ‘Hazırım.’ dedi. Hiç hazır hissetmezken. ‘Söyle ne söyleyeceksen.’ Derin bir nefes aldı. Gözlerini kapattı ve dinlemeye başladı. Ses yavaş bir şekilde tüm çıplaklığı ile inlemeye başladı.
Öncelikle sen yalancısın! dedi yarım gülümseme ile. Evet evet yalancısın. Ne olduğunu bildiğin halde kendini gizliyorsun. Güçlüymüş gibi yapıyorsun mesela ve bunu beceriyorsun da aferin. Tabi geceleri sessizce ağladığını saymazsak.
Ayrıca korkaksın. Git, istemiyorum, hayatımdan çık.. gibi sözcükler kullanamazsın. Kapın hep ve herkese açık. Gelenler gelir, çıkanlar çıkar. Hiçbir gelen de senin için gelmiyor mallesef. Sırf buna ihtiyaç duydukları için geliyorlar. Kapın hâlâ açık. Çünkü korkaksın.
Mesela sevgiye açsın. Umursamaz gibi takılsan da en ufak ilgi ve sevgi seni öylesine mutlu ediyor ki. Annenle ve babanın senden esirgediğini başkalarında arıyorsun. Yalan olduğunu bilsen de inanmak istiyorsun. O insanların o sözlerine her defasında kanıyorsun. Sevgi ve ilginin kimden geldiğini umursamıyorsun bazen. Evliymiş, aptalmış, büyükmüş. Seni biraz insan yerine koysun da ne olursa olsun, diyorsun. Diyorsun ama bir şeylerin yanlış gittiğini de biliyorsun.
Kıskançsın. Başkalarının yanında gölge gibi olunca üzülüyorsun. Çocukken de öyleydin değil mi? Geçmiş travmalarından başka bir şey değilsin. Bir şekilde görünmeye çalışıyorsun. Hobiler ediniyorsun, kitap okuyorsun, arayış içindesin. Sadece tek bir gece bile başını huzurla koymadın o yastığa mesela. Çünkü sürekli eksik hissediyorsun ve diğer her şey o kadar fazla ki.
Salaksın. İnanmak istediğinde tüm yalanlara inanıyorsun. Çünkü buna ihtiyaç duyuyorsun. Öyle olmayan durumları kendine göre dönüştürüp öyleymiş gibi yapıyorsun. Çoğu zaman kendini bile göz ardı edebiliyorsun. Durmadan yeni insanlarla tanışıyorsun. Mümkün olduğunca kendinle yalnız kalmamaya çalışıyorsun. Çünkü yalnız kalınca görünmez hissediyorsun. Yokmuş gibi, hiç var olmamış gibi.
Yeter dedi kadın. Yeter..
