Bir ülke düşünün yaşlıların mutlu olduğu ve gençlerin gelecek kaygısının olmadığı.Benim ütopyamda gençler gelecekleri için kaygılanmazlardı çünkü herkesi yeteneğine göre bir yere yerleştirebilen bir eğitim sistemi olurdu.Yaşlılar hem geçmiş yaşlarını hem de o anki yaşlılıklarını severlerdi çünkü yaşamları boyunca istekleri için çabalayıp ulaşmış yaşılar olurdu yani gençlikleri güzel olduğu gibi yaşlılıkları da huzur içinde olurdu.Her yer beton dolu olması yerine yeşilliklerle dolu olurdu bol bol geniş yeşil alanlar olurdu.Bu alanlarda gençler kitap okuyabilir sosyalleşip yeni arkadaş gruplarına katılıp sohbet edebilirler.Yaşlılar da bu yeşil alanlarda vakit geçirip yürüyüş yapabilirler ayrıca istedikleri zaman farklı yaş gruplarıyla sohbet edebilecekleri için herkes daha ferah ve farklı hayatlardan ders çıkarmış olarak en basitinden dışarı çıkınca bile kendini geliştirmiş olurdu.Orta yaşlılar için de iş çıkışlarında okuyabilecekleri mizah dolu mini kitaplar olurdu.Dolmuşlarda ve metrolarda bu mini kitaplardan olurdu her yaş grubu bunları okuyabilirdi.Hem normal kitap fiyatları da düşük olurdu.Herkes bir sürü kitaba basitçe ulaşabilirdi.Böylece çoğu insan kültürlü olurdu.Herkesin herkese saygısı olurdu.Birbirini dış görünüşüne göre yargılamayan insanlarla dolu bir tooplum olurdu.Saygının önemini yaşadığımız dönemde çok net anlıyoruz.
İşte Benim Ütopyam
