Yeni bir ortama girdiğimizde veya yeni bir kişi ile tanıştığımızda sanki bir tür maske takmaya,olduğumuz kişiden uzaklaşmaya başlıyoruz.Her insan için farklı bir kimliğe bürünmek tiyatro sanatçısı olmak kadar zor olsa gerek.Sevilmemekten,anlaşılmamaktan gerçekten bu kadar korkuyor muyuz?Bir gün ile sevilmeyip umursanmayacaksak böyle bir arkadaşlık,dostluk,sohbet olmasın zaten.Bu sadece profil fotoğrafına bakıp yargıladığımız insanlar gibi olur.İlk izlenim çoğu zaman doğruyu vermez çünkü.
Fark ediyor musun?Yeni konular açmaya,belki yapmadığın,bilmediğin şeyleri onaylamaya başlarsın.Hatta o günü tekrar düşündüğün zaman “bunu neden dedim,acaba nasıl göründüm,yanlış anlamış mıdır” şeklinde bir yumağa dolanırsın.Hiçbir risk almadan ortama uyum sağlasak belki her şey daha kolay olur.Bizi asıl yoran fazla çaba göstermek zaten.
KENDİN OL!Hayır.KENDİN OLMAYA DEVAM ET!
Sevilmemek,anlaşılmamak veya yalnız kalmak o kadar da kötü şeyler değil.Çünkü yalnız olduğunu düşündüğünde,hissettiğinde bile aslında yalnız değilsin.Dünya nüfusu yaklaşık 7.8 milyar insan,kitaplar,müzikler,resimler hepsi birer bireyler.Yoluna yoldaş olanı sen seçmelisin.Bu evrende yalnız olman gibi bir ihtimal yok.En zor zamanlarda bile bir ışık vardır.Işıkları söndürseler bile..
