Merhaba arkadaşlar,
Günümüzde belki de en fazla üzerinde durulması gereken konulardan birisini ele almak istedim. İş hayatı.. Pandemi sürecine girdiğimizden bu yana birçok insan iş konusunda mağduriyet yaşadı. İşsiz kaldı. Kısa çalışma ödeneği ile geçinmek zorunda kaldı. İşten çıkarma yasakları geldi elbet ama bu durum işçilerin ne kdar işine yaradı belirsiz.. Özel sektörde çalışan arkadaşım kendinizi her an bıçağın sırtında gibi hissediyor musunuz? Devlete sırtımı dayadım diyenlerin rahatlığını merak ediyorsunuzdur belki. En kötüsü de devlet kurumunda özel şirket elemanı gibi çalışmak ki yaşayanlar ne demek istediğimi çok iyi bilir. Özel sektör elemanı olduğunuzda herkesin size bir ayrık otu gibi bakması muhtemeldir. Özel sektörsünüz bir kere onlardan farklısınız. Özel sektör ilk zamanlar size maaşı damla damla verir ama sizden kovalarca performans bekler. Devlet kurumunda bütün kadroluların ayrıştırmacı yaklaşımını çektiğiniz yetmiyormuş gibi birde özel sektördeki üstünüzün sizin üzerinizde ego tatmin etmesiyle uğraşırsınız. Yinede iş deneyimim olsun en azından işim var sigortam var diyerek susarsınız. Akşam mesai bitiminde otobüs durağında iki omzu düşük bir şekilde beklersiniz. Bu ayrıştırmacı yaklaşım genel olarak koca koca diplomalara sahip, kongrelerden kongrelere koşan insanlar tarafından da görülebilir. Buna örnek olarak devlet okullarında ücretli öğretmenlik yapan, en azından cebime üç beş kuruş girsin diyen çok değerli öğretmen adaylarına kadrolu yaşını başını almış öğretmenlerin yaptığı psikolojik şiddet gösterilebilir. (ÜCRETLİ ÖĞRETMENLER VE STAJERLER ÇAYINI KANTİNDEN ALSIN!!). Ne acı.. Kime kızalım? Fakülte bitiren, okumadığı kitap kalmamış üniversite öğrencilerine mi? kadrolu olmuş ama insan olamamış büyüklerimize mi? Yoksa üniversite mezunlarının itibarlarını beş paralık eden sisteme mi? Kime kızalım??? SİZ KİME KIZIYORSUNUZ?
