Biliyor musunuz?Öyle zamanlarım oluyor ki uykumun yarısında uyanıp ağlıyorum,kimse duymuyor içimdeki çığlıklarımı,sabah olunca da herkese kocaman bir güleryüzlülükle’Günaydııın!’ diyorum.Dün hiç ağlamamış,insanlardan hiç yara almamış,gözyaşlarını içime atmamış gibi davranıyorum.Bana ‘Nasılsın?’diye soranlara ‘İyi değilim…’diyemiyorum.Zorunda bırakıldım.Susturulmaya,’iyiyim’demeye,sevilmediğim yüreklerde mahkum yaşamaya,susmaya…Beni gören’Aa!Bu kız ne kadar da pozitif.’diyorlar ama bilmiyorlarki içimdeki ölmüş duygular kan revan içinde…İyi olmayı bende istiyorum,acı çekmekten,duygularımın yerle bir olmasından,odamda avaz avaz bağırmayı isteyip bağıramamaktan zevk almıyorum.Kim ister ki?.. Bu yazıyı 1 yıl önce yazmıştım onu yazdığımdaki halimi görseydiniz ağlardınız.Neler geçirmedim ki ben aldatılmalar,yara üstüne yaralar,hayatımdaki insanların elimden kayıp gidişleri,ennn güvendiğim tarafından acımasızca boşverilmem,intiharlar,hastaneler,raporlar,disiplinler…daya sayayayım mı?Bunu neden yazmayı neden seçtiğimi söyleyeyim.Son bir haftadır bir grup insanlardan yediğim laflar vardı.’Sen el bebek gül bebek büyümüşsün,ne derdin var ki?Zenginsin daha ne istersin?Nankörün tekisin!..’Ben bunları haketmedim bu iğrenç insanları.Benim onca zaman sessiz kalışım,sevdiklerime karşı yaptığım fedakarlıklar,sırf mutlu olalım diye ödediğim bedellerin mükafatı bu olmamalıydı,bunu haketmemiştim.O zamanlarda neler yaşadığımı bir ben bir Allah biliyor.Kimselerede anlatmamıştım,yapamamıştım çünkü.’Söylersem kendime olan insancım kalmaz,nasıl güçlü kalabilirim kendime olan inancım kalmayınca?’diye düşünerek sustum.Ve sonuç buydu.Mükafatım insanlar-mış demek ki… Bu yazıyı yazmamın sebebi insanların yaşadıklarını öğrenmeden yargılamayın,onların gece gülüp-gülmediğini bilemezsiniz,insanların acıları var ve acılarının ne olduğunu duyunca’Amaaaan seninki de dert mi canım…’demeyin çünkü o acı ona ağır geliyor ki üzülüyor,üstüne üstlük siz de yük olmayın,kimsenin üzüntü gösyeşının sebebi olmayın,hayatta insanların hayatlarında,anılarında güzel izler bırakın.Gerçekten kötü olmanın,güzel yürekli insanları kırmanın,bir şeyleri yapmak yerine bozmanın hiç kimseye bir yararı olmayacaktır…Bana bunlar söylendiğinde çok acımıştım,üzülmüştüm,yine gözyaşı dökmüştüm ama bu sefer kendime değil onların acınacak hallerine…Acının küçüğü büyüğü yoktur,ağırdır işte…🌙🌈
İnsanlık Ölmesin!
