Kafamda bir ton soru.
Neydi bunun cevabı nerede bulabilirim yada bulabiliriz?
Geçmişte mi yoksa gelecekte mi?
bilmiyorum,bilmiyoruz.
Düşünüyorum da biz bu değiliz, biz bu olamayız, biz böyle değildik.
Biz;
Çocuklar incinmesin,canı acımasın, ağlamasın,kadınlar sokakta rahat gezsin,hesap vermek zorunda olmasın,namusuna laf edilmesin, hayvanların canı yanmasın.
Biz bunun için vardık.
Kötülük, bencillik, iğrençlik,adaletsizlik,düşüncesizlik.
En kötü olanı ne biliyor musun?
İnsafsızlık.
Sevginin,adaletin,merhametin bittiği o zaman dilimi.
Öyle can acıtır ki.
Öyle göz yaşı döktürür ki.
Öyle can alır ki.
Ve öyle pişmanlık yaratır ki.
Biz bunu anlayana kadar çok geç kalmış olacağız,bizi bir arada tutan bağlar paslanmış olacak.
İnsanlığın anlamını yitirdiği, bağların koptuğu,sevginin tükendiği an olacak.
Belki bir umut.
Belki bir ışık.
Belki de hepimiz için bir şans vardır.
Şimdi dursak,sadece etrafımıza baksak,bizliğimizi,sevgimizi, birliğimizi hatırlasak anlayacağız,çözeceğiz, kabulleneceğiz.
Acıdan,ızdıraptan kimse mutlu olmaz,olamaz.
Belki de umut tükendi
Işık yok.
Şans bitti.
Şimdi ne olacak?
Ne yapacağız?
Bu hayattaki amacımız ne ?
Bir daha insanlığa, birbirimize güvene bilecek miyiz?
Bulamıyorum,çözemiyorum artık tükenmiş olan insanlığı anlayamıyorum.
NEYDİ İNSANLIĞIN CEVABI NEREDE BULABİLİRİM?
