İnsanları mutsuz eden yine insanlardır. İnsanlar insanların içinden geldiği gibi yaşamasına tahammül edemezler. Çünkü insanın çıkarımına terstir. Oysa her insan içinden geldiği gibi yaşamak ister. O zaman karşısında ki insanın öyle yaşamasına neden izin vermez? Neden çıkarımına terstir? Çıkarımı nedir?
İnsanların çıkarımı yine kendi mutluluğudur. İnsan bencildir. Sadece kendi huzuru ve mutluluğu için karşısındaki insanın mutluluğunu ve huzurunu düşünmez. Çünkü fark etmez daha doğrusu fark edemez. Çünkü kendi mutluluğu ve huzuru ile o kadar meşguldür ki karşısındakini fark edemez. Ta ki karşısındaki insan kendi istediği gibi yaşamak isteyene kadar.
Karşısındaki insan onun istediği değilde kendi istediği gibi olmak istediğinde onun için yıkım ve mutsuzluğu getirir. Örneğin; Anneniz sizin hep istediği şekilde bir evlat olmanızı ister. Ya da öğretmeniniz sizin onun dediğini yapan sözünden çıkmayan bir öğrenci olmanızı ister. Ve siz onların istediği gibi biri olmadığınız takdirde mutsuz olurlar ve mutsuz ederler. ( Bir sözle ve yahut bir bakışla) Bir yerde duymuştum insanın kendi olduğu yer diğer insanlarla etkileşimde olmadığı yermiş. Çünkü kimseden nasıl giyinmen nasıl oturman nasıl yemek yemen gerektiğini görmüyor muşsun. Ve lakin uzun lafın kısası insanı mutsuz eden yine insanlar ve onların mutlu olmasıdır.
