Bir çok insan kendi çıkarı olmadıkça o konu hakkında bir şey yapmaz. İnsanoğlu nankördür , bencildir.
Karşıdaki ne düşünüyor önemsemezler. Böyle olmayan herhalde çok az bir yüzde dilimlik vardır.
Karşındakini üzdüm mü kırdım mı diye düşünmezler bile.
Gerçekten bu kadar kötü mü bu insanlar ?
Ya da iyileri var da kötüleri hep bize mi denk geliyor ?
Gerçekten çok garip bir hayat.
Bu hayatta sakın kimseye bağlanma ve çok fazla güvenme.
Emin ol pişman olacaksın.
Ve onun sana yaptığı kötü davranışları görmeye başladığında hemen ondan soğu ve uzaklaş.
Hiç kimse senden daha değerli değil. Onlar için kendini harap etme.
Ve sadece kendine değer ver .
Sakın kimseye kendinden daha fazla değer verme.
Çünkü en sonunda üzülen yine sen olacaksın.
İnsanın iki beyni vardır : Bir mantık beyni , bir de duygusal beyni.
Sizi duygusal beyniniz yönettiğinde gerçekten bu hayat yaşanmaz bir hal alıyor.
Her şeye duygusal yaklaşıyorsunuz ve ona göre karar veriyorsunuz.
Bu çok kötü bir şey ve aynı zamanda yanlış kararlara ve pişmanlıklara sebep oluyor.
Duygularınızın sizi yönetmesine izin vermeyin.
Siz duygularınızı yönetin yoksa üzülen taraf her zaman siz olursunuz.
Bazı şeylere bir de gerçekten mantık çerçevesinde bakın.
Bir düşünün bu benim yaptığım mantıklı mı diye.
İşte o zaman her şeyi fark etmiş olacaksınız ve belki de yanlış yoldaysanız o yoldan döneceksiniz.
