Zamanın birinde masal adında yirmili yaşlarında kalbinde yüzde güzel bir kız yaşarmış . bu kızın annesi ve babası o çok küçükken ölmüşler ve oda hasta dedesiyle birlikte Rize’nin bir kasabasında yaşıyormuş. Masal herkes tarafından sevilen takdir edilen bir kızmış hal böyle olunca kasabanın delikanlıları peşinde kuyruk oluyorlarmış adeta ama masal hiç birine olumlu bakmıyormuş yani bakamıyormuş hem dedesini bırakmak istemiyor hem de kimseye söylemese de bir yerlerde çocukluk aşkı cemili arıyormuş hep cemil köyün öğretmeninin çocuğuymuş çok terbiyeli tatlı bir çocukmuş ve 1. Sınıftan 3. Sınıfa kadar beraber aynı sırayı paylaşmışlar masalla çok iyi arkadaşlık yapmışlar en sevdikleri aktivite okul çıkışı dere kenarına inip şarkı söylemekmiş. Sesleri o kadar güzelmiş ki bu iki küçük afacanın bütün hayvanlar onlar şarkı söylediğinde yanlarına gelip sessizce dinlerlermiş onları ,hayvanlara her gün konser verirlermiş bu ikili derken günler ,aylar geçmiş cemil bir gün okula gözleri ağlamaktan kan çanağına dönmüş şeklide gelmiş tüm sınıf başına toplanmış bir anda cemil annemin tayini çıktı İzmir’e taşınıyoruz demiş ve masalın bir anda karamış dünyası bu cümleyle adeta aşk nedir bilmezken o yaşta aşkın kitabını yazacak kadar çok sevmiş cemil de aşk nedir bilmezken aşk ateşinin içinde bulmuş kendini ders boyu ağlamış bu ikili ve gitme vakti geldiğinde ilk ve son defa sarılmışlar cemil masalın kulağına geleceğim bekle demiş ve gitmiş işte bu yüzden masalda kaç sene geçsene bekliyormuş sessizce..
Masalın dedesinin bir gün ilacı bitmiş masalda eczaneye gitmek için evden çıkmış biraz yürüdükten sonra şehir merkezine gitmek için minibüse binmiş . minibüs o kadar kalabalıkmış ki masal az kalsın bayılacakmış ve indiğinde derin bir nefes almış girmiş eczaneye eczacı arkası dönük bir şekilde ilacıları düzenliyormuş ve masal bakamısınız sesiyle dönmüş yakasında cemil turan yazı direk dikkatini çekmiş masalın ve ilacı unutmuş ben masal cemil beni tanıdın mı beni demiş cemil şaşkın ama çok mutlu bir şekilde nasıl unuturum seni diye karşılık vermiş bu ikili saatlerce konuşmuşlar … cemil seni çok özledim ama gelmedim çünkü geldiğimde seni göremezsem çok kötü olurdum o yüzden gelmedim affet beni demiş ve ben sana olan aşkımdan kimseye bakmadım bakamadım demiş masalda gözlerinden yaşlar akarak bende demiş kocaman sarılmışlar hiç ayrılmamak üzere masal da dedesinin ilacını alıp gitmiş eve geldiğinde dedesi çoktan uyumuş masalda mutluluktan uyumamış tabi cemille birkaç ay gizli gizli dere kenarında şarkılar söylemişler eskisi gibi sonra cemilin benimle evlenir misin sözüyle birlikte birlikte isteme nişan düğün derken mutlu bir yuva kurmuş bu ikili ve bir kızları olmuş adını hediye koymuşlar aşkımızın meyvesi bizim en güzel hediyemiz oldu demişler . ve dedesi masal , cemil ve hediye mutlu bir şekilde yaşamaya devam etmişler
