Her kelimem de her satırımda yorulduğumu hissediyorum.. Bazen oluyor dayanamayacak gibi oluyorum.. Sonra dayanmaya ve tekrardan umut etmeye devam ediyorum.. umudum olmazsa yaşayamam ki.. biliyorum .. yıllardır her satırında acı yazdığım şu satırlar elbet mutluluk da yazacak.. biraz zamana ihtiyacım var elbet.. kaç güne daha ihtiyacım var bunun için bilmiyorum…içimdeki hisleri tarif edebileceğim bir şey , anlatabileceğim bir duygum yok.. çünkü bu satırları yazarken yalnızım.. hep de yalnızdım.. seni sevmem bir ömrüme mal oldu.. oysa seda böyle yaşamayacaktı.. Seda böyle olmayacaktı… ah be kızım.. sana öyle üzülüyorum ki.. ama senin için de bir şey gelmiyor elimden.. sadece yanında olmaya çalışıyorum.. karşımda olsan sana sımsıkı sarılırdım ama sen içimdesin.. Dışımda olsan engel olurdum dur diyebilirdim fakat bu böyle değil.. anlatabileceğim bir şey değil.. tarifi yok.. kaç kelime daha yazacağım bilmiyorum… Acı kelimesini daha ne kadar dillendireceğim onu da bilmiyorum … korkuyorum.. Son olmasından , insanların kötülükleri olmaktan korkuyorum… benim derdimle değil ki… keşke içimdekileri size açsam da gösterebilsem… bu zamana kadar kime gösterdiysem görmezden geldi… acı kişiyi bağlar değil mi… oysa başkalarının acısı benim acım olmuştu…
İlginizi Çekebilir
