Ilgıt Esen Yalnızlığım Bana Yeter…
Dilimdeki bir feryatsa hatıralar,
Hatırlamaya ne gerek var
Göçmen kuşlar gibi uçmuyorsa
Gönlümün gökyüzünde ufuklara
Varmıyorsa terk eden sevgilinin kapısına telaşlarımla
Ağıtlarım serenadıyla beni ona anlatmıyorsa hatıralar
Ben böyle garip ve muzdarip hep kalacaksam
Bir güneş gibi doğmuyorsa gönüllerin şehrinde
Hatıralara hiç gerek yok
Kanıyorsa hala yaram kırk yerinde
Kırk dikiş atacak o yârim yoksa yanımda
Bırakın kanasın yaram kırk yerinden
Bir kum tanesi kadar gönülde yer kaplamıyorsa hatıralar
Hatırlamaya özlemeye ne gerek var ki
Sukuta yatmışsa giden gibi
Üstüme örtülen bir yorgan gibi ısıtmıyorsa
Yeni bir başlangıcın kapısını açmıyorsa
Ben böyle garip ve muzdarip hep kalacaksam
Bir güneş gibi doğmuyorsa gönüllerin şehrinde
Hatıralara hiç gerek yok
Kanıyorsa hala yaram kırk yerinde
Kırk dikiş atacak o yârim yoksa yanımda
Bırakın kanasın yaram kırk yerinden
Kapalı kalsın kapısı bir daha açılmasın gönlümün yüzüne
Avuçlarımda hıçkırıklarımla gözyaşı hep olacaksa
Geride kalan hiçbir şey de olmasın artık
Yolda olmasın güzergâhımda olmasın
Ilgıt esen yalnızlığım bana yeter
Ben böyle garip ve muzdarip hep kalacaksam
Bir güneş gibi doğmuyorsa gönüllerin şehrinde
Hatıralara hiç gerek yok
Kanıyorsa hala yaram kırk yerinde
Kırk dikiş atacak o yârim yoksa yanımda
Bırakın kanasın yaram kırk yerinden…
Mehmet Aluç
