Keşke çocukluğumuzda ki gibi saf ve temiz kalabilseydik öyle tertemiz günahsız ama maalesef şimdi kafamızı yastığa koyduğumuz anda başlıyor derin düşünceler keşke şunu yapsaydım böyle olsaydım şöyle bir hayatım olsaydı diye diye kendimizi yiyip bitirdiğimiz dakikalar başlıyor, o saatte kimimiz acıdan kimimiz vicdan azabından kimimiz de hayal kurmaktan uyuyamıyoruz ne garip belki aynı acıları yaşıyoruz fakat aynı şehirde bile değiliz aynı havayı soluyoruz ama yan yana bile değiliz birbirimizden bir haberiz belki kendimizde bile değiliz bedenen buradayız ama ruhen başka şehirde belki birinin yanında belkide başka bir bilinmezlikteyiz içimizin en derinlerinde kaybolmuşzdur kimbilebilir yaralarınızı saracak size kendinizi huzurlu hissettirecek şüphesiz saf sevgi ile yaklaşan insanlar çıksın karşınıza sizin memleketiniz olsun kendi bagımsızlıgınızı ilan edebileceğiniz.
