Gözlerim gözlerinin içindeyken dertlerim derdime demlenir.
Demsiz çay tiryakilerine lezzet katmadığı gibi dertsiz beden de insana muvaffakiyet katamaz. Zorluklar başarının kardeşidir. Hamur yoğrulmadan ekmek olamaz. İnsanda zorluklara direnmeden kendini kanıtlayamaz. Ağlamayan bebeğe emzik verilmez. Dolayısıyla zorluklar bizi olmak istediğimiz kişiye götürür. İnsan bedelini ödediği zenginliği yaşar. Ölmeden yaşanmaz.
Derdim var deme daha büyük dertler görmedikçe…
Dert ile derman kardeştir, ansızın uzaklaşır ansızın birleşirler…
Dünyada dertsiz kimse yok herkesin derdi kendi ağırlınca…
Derdin deryasında kaybolmuş asi ruhum bedenime acı çektiriyorken, gözlerim gözlerini usulünce süzmek istiyor. Dermanımın senin derinliklerinde olduğunu düşünen hislerim yanılıyordu aslında…
Kapa geceleri gözlerini sabahlar dermanın olsun…
Sanmayasın derdinin altında yok olurcasına kaybolacağını, kaybolduğunu düşündükçe
asıl benliğini tanıyacak, mukayese edebilecek, bir çok güzelliği kendinde keşfedeceksin. İnsan ağladıkça yanar, yandıkça güçlenir. Frambuazlı toz pembe günlerinin seni hep sarhoş ettiğini anlayacaksın. Çelik gibi bükülmez olmak istersen kor gibi yanman lazım. Yanmadıkça dumanın tütmez, ölmeden yaşanmaz. Ölmek demek hedeflerin için kendinden feragat etmektir.
