İnsan bence tek kişi değildir. Birçok kişidir.
Bakıyorum da benim içimde bir yanı neşe ile dolu cıvıl cıvıl eğlenceli ağız dolusu gülmeyi seven biri var. Diğer yarımda ise içi kasvetli düşünceli hayattan bezmiş oldukça yaşlı hisseden bir yanım var.
Önemli olan hangi yönünüzü daha çok kullanıp, hangi yönünüzü daha çok sevip beslediğimizdir .Ben iki yanımı da seviyorum sanırım iki yanımı da kullanırım. Ama hangisini daha çok besliyor derseniz kasvetli yanımı çok besliyorum. Bu durum benim de hoşuma gitmiyor.
Her şeyi deniyorum bana iyi gelebilecek her şeyi. İyi hissetmek için yapmadığım şey yok. Yeri geldi doktor doktor gezdim sağlığımdan şüphelendim. Yeri geldi psikolog , psikiyatriye gittim. Kendi imkanlarımla ruhuma iyi gelebilecek her şeyi denedim.. İyi hissetmeyi kitaplarda , çaylarda, ilaçlarda kişisel gelişim videolarında ve daha birçok şeyde aradım..
Ama iyi hissetmek sadece insanın kendisinde bitiyor. Zaten İyi hissetmek zorunda değiliz her zaman. Netice de hepimiz insanız , hepimizin dertleri ,sıkıntıları , yaşanmışlıkları, yaşanmamışlıkları , ailevi sorunları , aşk acıları , kalp kırıklıkları var..
Önemli olan duygularımızı kabullenmemiz. İyi ve güzel duygularımıza nasıl kucak açıyorsak kötü ve bize acı veren duygularımıza da kucak açmamız gerekiyor. Duygularımızı bütünüyle kabullenip yerinde yaşamamız gerekiyor. Bazılarından ders çıkartmamız bazılarını selamlamamız gerekiyor.
Hayatta yaşadığımız hiçbir olay bize gelişi güzel gelmiyor. Yaşadığımız her olayın anlamı var…
