Bir Kelebeğin Çaresizliği
Her gün, öncekinin aynı değil mi? Uyuyoruz, uyanıyoruz, bir şeyler yiyip içiyoruz, hayatın koşuşturma denizinde biz de sürükleniyoruz… Sonra bir bakmışız ki, zaman geçmiş, elde avuçta bir şey kalmamış… Yok olup gitmiş, o uğruna mücadele ettiklerimiz.
Peki ya sevdiklerimiz? Onlar da gider mi? Bir kelebeğin çaresizce kanat çırpması gibi, içimde bazı duygularımı bastırmak zorundayım. Buna mecburum.
Sebebini sorma bana, ya da sor, ne değişir? Bana hayallerimi geri getirir mi? Bir kitabi ortasından okusan ne kadarını anlayabilirsin? Yaşadıklarımı hissedebilir misin? Bana hak verebilir misin? Ben olabilir misin?
Attığım adımlar, yürüdüğüm yollar seni yorar, boşver. Sevme büyüsü öyle güçlü ki, elinden tutar sıkıca, asla bırakmaz. Bıraktığı izleri, tükenmez kalem misali, yok edemezsin. İzi kalır. Ne kadar uzağa gitsen, ne kadar zaman geçse de hatırlanır.
