Bilmiyormuşum neyin doğru neyin yalan olduğunu. Bazen hayattaki sınavlarımız o kadar farklı olur ki beklemediğimiz yerlerden gelirler. İnsan hiç kendi doğrularından şüphe eder mi? Etkilenirse neden etmesin. Dinlediğimiz şarkılar konuştuğumuz insanlar etrafımızdaki sayılı kişiler bile bizi etkileyebilir. Bunun için belli doğruları olmalı insanın. Belki inancın getirdiği manevi hissiyat belki toplum tarafımdam bilinen yanlışlar… Nedir insanın doğrusu? Ya da ne olmalı? Belli kurallarımız belki hepimizin vardır. Ama ben asıl doğrunun inandığı kişiyi sergilemek olduğunu düşünüyorum. Belki bir idealist belki zihnini kurcalayan meslek bilmiyorum. İleride geldiğimiz noktaya bakınca mutlu olalım istiyorum. Bazı hissiyatlar bünyemize zarar veriyor.Belki bilmeden sahiplendiğimiz sahi kaç duyguyu taşıyoruzdur? Bir de bir konuya değinmek daha istiyorum. İnanıyorum ki hiçbir hissiyat gelmek için gelmez bize bir şey öğretmek istiyordur. Hayat belki hepimize eşit şartlar sunmuyor ama yollar gösteriyor. Her birimizin yolları çok farklı. Kimiz dalgalarla boğuşurken kimisi dümdüz ilerler sahile ulaşır.Ama malesef insanlar geminin limana ulaşıp ulaşmadığına bakar. Ne kadar hasar aldığına değil. Ne yaşamış olursanız olun en çok kendinizi bilen sizsiniz. Yollar ve şartlar kimse için aynı değil ama özgür hissetme ve düşünme herkes için eşit. Zihninde istediğin hayali kurmakta özgürsün en çok bunu seviyorum. Farkında olmadan düşüncelerin esiri de oluyoruz. Esir bir kuş gibi takılı kalıyoruz. Spesifik takıntılı olan insanlara baktığımda düşünce bozukluğu olduğunu gördüm. 2 şey akıllarını çeliyor. Yanlış olduğunu bildiği doğruları uyguluyorlar ne garip değil mi? Ne vazgeçmek istiyor ne bırakmak. Zihnimiz hep konuşuyor durmadan susturabilene aşk olsun. Fark ettim ki kabullenmek gerekiyor. Ne yaşadıysanız kabullenin. Çok acı vermiş olsada kabullenmek en iyisi. Hep içimden geldiği gibi yaşamak istediğimi söyledim ama içimde neler biriktirdim. Bu sıfırı kaçıncı tüketişim bilen biliyor ben hiçbir zaman mutlu değildim der Toygar Işıklı.İçinizde fırtınılar kopuyor biliyorum ama onları dinlendirmenin tek yolu benimsemek. Hayat istediklerimiz olunca mı güzel sadece? Hayır öğretmek istediklerini anlayınca daha da güzel. Kırılmış olsan da öğreneceğin çok yol çok anı var bu hayatta. En dibe düşmeden göremezsiniz. Ama hayat devam ediyor Dünya demiyor ki üzgün dönmiyeyim diye. Bu hayatı değişterecek olguları yıkacak potansiyeli koyacak olan sensin kim ne derse desin bu hayat senin ve bu hayatta senin doğruların var. Lütfen o doğruları hiç bırakma ve olmak istediğin kişi ol.
HAYALLERİNİZİN GERÇEK OLMASI DİLEĞİYLE
BYYEL
