Konuya girmeden önce bu benim ilk yazım ve evet heyecanlıyım:)
Hayatımın özellikle bu dönemlerinde yavaş yavaş büyüdüğümü fark etmeye başladım ve dedim ki “noluyo ya?” evet tam olarak böyle söyledim.Eskiden büyümeyi hepimiz çok isterdik.Çünkü büyüyünce her şeyin güzel olacağını,hayatımızda istediğimiz her şeyin olacağını falan zannederdik ya da öyle sanmak isterdik.Ama büyüdükçe aslında çoğu şeyin tamamen bir kargaşa içinde olduğunu anladım.Hatta bazı zamanlar o kadar fazla strese giriyordum ki kimseyle hiçbir şey konuşmak dahi istemiyordum.Eskiye dair yaşadığım şeyleri de çok fazla özlüyordum.O anları tekrar yaşamak için her şeyimi verebilirdim.Ama sonra anladım ki o anlar bitti.Ben şu andayım.Bu anı güzelleştirmek için elimden geleni yapmaya çalışıyorum.Mesela huzurlu olmaya çalışıyorum.Huzur denilince aklıma ilk gelen şey eskiden kuzenimin doğum gününü bütün akrabalar birlikte kutlar ve sonrasında saatlerce monopoly oynardık ya da Alacakaranlık izlerdik.Ne kadar büyüsem de bu benim için hep huzurun tanımı olarak geçecek.Diğer bir huzurun tanımı ise odamda loş bir ışık yakıp ya bir şeyler yazmak ya da sessiz sakin hayatımı gözden geçirmektir.İşte bunlar benim şu anımı güzelleştirme çabam.
Sevgiyle ve huzurla kalın🖤
