- Keskin dönüşler yapıyorum normal mi bilmem. Dengesizlik hat safhada ve de kırılganlık oldukça çok kalbimin ortasında düğümlerle öksüz kalmış hissine çok mu alıştım ne?
- Böyle günler sen, ben, o ve sokaktaki sıradan bir genç için oldukça zor.
- Hapiste bir hayat çok mu tatlı yoksa alıştık mı yoksun derlemelere. Komedi programları da niye var ki? Sen ve ben bu denli mi nefretle bakıyoruz yoksa bu yaşama arzusuna? Ölmeyi beklemek değil sözlerim, yalnızlığa alışmanın verdiği eşsiz karanlık duyguya haykırışlarım.
- Binlerce uzaktaki hayatlar ve sonsuzluk bu denli fevkaledeyken nerede benim ve senin heyecanın…
- Belki de saçmalıyorum 1 aylık bir boşlukta bunları yazmak ne kadar doğru ki içimi dökmem senin ne kadar umrunda ki görenler ve duyanlar kimmiş bu patavatsız der birde.
- Yazmayı delicesine severken düştüğüm hal bu mudur? Yazık değil mi?
- Çok kırgınım sadece lakin umurunda olmadığı biliyorum. Göğsümde hiç bastıramadığım yumru gitmezken, sinirim asla bitmiyor. Gözlerim gecenin 4 ünde dolu hıçkırıyorum ama neye?
- Acımasız buluyorum bu hayatı onca acı onca nefret değer mi bilemiyorum. İnsanların duygularının sömürüldüğünü, istenmeyen çocukların yalnızlığını, değerli kaynaklar uğruna savaşları görmek intihar etmek için belki de bir sebep.
- Kızma. Ağlıyorum belki içten içe ölüyorum ama kimse göremiyor sadece…
- Önceki yazımda seni umarım mutlu ederim derken bu dediklerim hiç normal değil biliyorum. Ne yazık ki böyle bitirmem gerekir hak edilenler doğru mu bunu sorgulamak istemiştim.
Hislerimiz mi Körelmiş?
Subscribe
Giriş Yap
Yorum yapmak için giriş yapmalısın
0 Yorum
