Hiçbir şey hissetmiyorsak kendimize “duygusuzum” diyebilir miyiz?
Bu aralar hep aynı döngüde takılı kaldığımı farkettim. Okula git, eve gel, yemek ye, dinlen ve uyu. Elimde olsa yataktan bile kalkmam. Sadece nefes almam yeterliymiş gibi. Hâl böyle olunca neden böyle yaptığımı düşünmeye başladım. Neden her şeye karşı isteksizdim? Neden zamanımı boşa harcıyordum? En önemlisi, bu konudaki hissizliğimin sebebi ne?
Ne yapmam gerektiğini biliyorum ve aslında yapmak istiyorum. Ama bir türlü başlayamıyorum. Biraz düşündüm ve bazı sonuçlara vardım. Öncelikle yapmam gereken sorumluluklarımı kafamda büyütüyorum, strese giriyorum ve kendimi bu durumdan kurtarmak için kaçıyorum. Daha da kötüsü çocukluğumdan beri istemeyerek duygularımı bastırmaya alışkın olduğum için strese girdiğimi farkedemiyorum. Tabi stresi baskıladığım için kahrını vücudum çekiyor. Her yerimde sivilce çıkıyor, dudaklarımı paramparça yapıyorum, aç olmasam da sürekli yemek yiyorum ve kendimi halsiz hissediyorum. Vücudum yavaşça çöktüğü için hiçbir şey yapmamaya devam ediyorum. Ve bu döngü böyle devam ediyor. Bu sorunu çözmek için önce hislerimi anlamaya başlamam gerektiğini düşünüyorum. Bunun için de yazmak en mükemmel çözüm. Eğer bir sorununuz varsa ve bunu yazıya dökerseniz, sorununuzun P’sini çözmüş olursunuz. Çünkü probleminizin ne olduğunu bilmeden probleminizi çözemezsiniz. Umarım bu teoriyi kanıtlayabilirim. Uzun zamandır böyleyim ama şu aralar hayatımı şekillendireceğim zamanda olduğum için böyle olmak beni çok rahatsız ediyor. Maalesef durumumu yakınlarıma anlatamam. Nasıl bir tepki alacağım meçhul. Geçmişte ne zaman kendimi açsam çokta anlayışla karşılanmadım. O yüzden kendime güvenmeyi seçtim. Duygularınızı asla bastırmayın. Düşüncelerinizi asla bastırmayın. Sonuçları ne olursa olsun, kendinizi içi boş bir teneke sanmanızdan iyidir. Ağlamaktan, gülmekten, sinirlenmekten ve utanmaktan asla utanmayın. Bir konuda nasıl hissediyorsanız, nasıl düşünüyorsanız onu dışarı vurmaktan kaçınmayın. Unutmayın içinizi dışarı vurmak cesaret ister ve bunu takdir etmeyenler küçücük bir cesareti bile göze alamayan, kendilerine mahkûm olanlardır. Kendinizi anlamak hayatınızda büyük farklar yaratacaktır. Bende bunu amaçlıyorum ve başarılı olursam sorunlarımın büyük bir kısmının çözüleceğine inanıyorum.
Bizi biz yapan şeyler duygularımız ve düşüncelerimizdir. Onları susturmalarına izin vermeyin kendiniz olsanız bile. Ne olursa olsun, acıtsa bile onlara sarılın. Görmezdan gelip baskılamak onları yok etmez. Aksine size zarar verir. Unutmayın, kendinize değer vermek için kendinizi dinlemeniz ve kabul etmeniz gerekir.
