Bu yazıya başlamamın tek sebebi içimi dökebilmek kimseye anlatamadıklarımı belkide ileride bu yazıya denk gelen yüzlerce kişiye duyurmuş olacağım.
Biliyorum sadece ben genç olmadım yada liseli. biliyorumki böyle şeyler yaşayan ve yaşmaya devam edenler var işte bu dönemde benim gibi içindekileri bir türlü anlatamayanlarında olduğunu düşünüyorum. Işte bu yazı onlara ulaşmak için biz birbirimizi anlıyoruz. Çünkü insanları dertleri birbirine bağlar. Şimdi bu yazının amacını anlattığımı düşünüyorum nedense bizler hep bir amaca ihtiyaç duyuyoruz hep kendimizi açıklama gereksiniminde bulunuyoruz ihtiyacımız yok sadece yapmak istediğiniz için yapabilirsiniz. Böyle bir farkındalık varken biz yapmadığımız sorumlu olmadığımız şeylerden bile sorunlu tutulup üstüne açıklama yapıyoruz programlanmış gibiyiz ruhumuz metal bir kabukta saklı ve biz aldığımız komutları otomatik bir şekilde uyguluyoruz işte bu yüzden farkına varamıyoruz aslında bundan sorumlu değiliz ki neyin açıklamasını yapıyoruz öyleyse? kendimde gözlemlediğime göre aklanmak ortada bir suçumuz olmasada kendimizi aklamaya çalışıyoruz. Öyleyse zaten kendimizi suçlu durumuna koymuyormuyuz?
Sürekli soru sordum ama bunlar emin olun ki sorulması sorulan sorular,bazen sorular cevaptır olayların farkına varmamızı sağlar. Şimdi size söylemek istediğim şeyler var keşke banada söylenmiş olsaydı ne kadar gözümüzün önünde de olsa bu sonuçlar göremiyoruz ve yaşayınca gözlerimiz görüyor. Ama size yardımcı olabilmek en azından şuan hüzünlü ve kendinizi açıklamaya çalışmaktan yorulmuş yüzünüze sizi anladığımı söyleyerek minik bir tebessüm eklemek istiyorum. Kendinizi açıklamaya ihtiyacınız yok insanların bunu görme zamanı gelmedi mi?
