Merhaba sevgili karantina mağdurlarım.
Çok zor bir düreçten geçiyoruz farkındayımm.Belki de kendimizle hiç bu kadar yalnız kalmamıştık.Bu durum iyi mi kötü mü kaç ay oldu hala karar veremiyorum.Mekan mekan gezdiğim o günleri,alışveriş merkezinde kendimi kaybettiğim zamanları,filmlerde salya sümük ağlamalarımı ve tabiki gururla ilan ediyorum ki müzmin bir bekar olarak sinema salonundaki çiftlere patlamış mısır attığım o eğlenceli anları çoook özledimm.Sağlık olsun da herşey geri eskiye döner diyip kendimizi avutuyoruz yine.Neyse sizi de hüzünlendirdim biliyorum canlarımm.Tamam tamam silin şimdi o gözyaşlarınızı.Size güzel önerilerim var. Hadi uzun zamandır yapmak istediğimiz ne varsa yapalım. Merak ettiğin o kitaba hala başlamadın mı? Yoksa geleceğin için bir dil öğrenmeye üşeniyor musun?Keşfedilmemiş o kadar çokk film var ki!Ben kendimi yazarken özgür hissediyorum.Yazılarımı başkalarıyla paylaşırken de kendi iç dünyamı size aktarıyorum.Belki okurken bu ne yazmış ya diyeceksiniz.Aa ben bunu hiç düşünmemiştim de diyebilirsiniz.Bu yazarı burdan alııın çığlıklarınızı da duyar gibiyim.Yok ya o kadar kötü değilim abartmayın.Benden yazmaya devaam.Bir kusurum olursa lütfen affedin.Hadi ben uzun zamandır yapmak istediğimi yapmaya başlıyorum.SIRA SENDE!
