İnsan neden mutluluğu dışarda arar ? Bu sorunun cevabını merak ediyordum. Bir sınava girdim bu sınavda önüme bir paragraf çıktı . Lincoln diye bir adam yazmış … Lincoln: insanların çoğu mutluluğu dışarda arar; oysa mutluluğun kaynağı insanın kafatası,kalbi ve gözüdür. Biraz bu cümleye yoğunlaştığımda fark ettim ki mutluluk hayata bakış açım demek . Yağmurlu pencere mi yoksa güneşli bir pencere mi ? Olaylara verdiğimiz tepkilerimiz ,nasıl başa çıktığımız yani çözüm yollarımız. Bizi hayattaki bakış açımızı belirleyen maddeler. İnsan hep uzakta arar oysa mutluluk zaten içimizdedir. Yaşamak istediklerinizi yaşayın her yaşınızın kıymetini bilin çok okuyun çok yer görün dile kolay diyebilirsiniz her şey maddi düşünmemek lazım zira yaşayamayız o zaman. Başka bir örnek vermek gerekirse yürümek , bir dükkana girip yeni yüzler tanımak , sokak hayvanları. Bahane değil çözüm üretelim. Bahanelerle sadece kendimizi avutmaktan başka bir şey yapmış olmayız. Gerçekçi olmamızda fayda vardır . Tabi bu hayal kurmayın demek değil. Büyük insanlar hayal kurarak zirveye ulaşmıştır. Bu saydığım durumlar da bireyi mutlu eder başarı insanın ben de varım hissiyatına sebeb olur bu da dolayısıyla mutluluk verir. Yeteneklerinizi geliştirin onlar size birer armağandır. Ve inanıyorum ki herkesin bir yeteneği vardır sadece keşfetmek lazım. Anı yaşayın hayat her şekilde devam ediyor.Mutluluk… İçindekileri bilip ne yapmak istediğini ne olduğunu bilen insanlar mutluluğu yakalar.
Herkes sakız çiğner ama, Çingene kızı tadını çıkarır
