Tam şu an içinde olduğum ve sık rastladığım bir şeye değinmek istedim.
Sizce insanlar neden her konuda ”hep ben” der ? Neden bir başkası için sevinmeyi ve mutlu olmayı bilmezler ?
Aslında bunun birçok sebebi olabilir, biz şu anlık bir kısmına değineceğiz.
Hep benin başında yatan en önemli şey rekabet duygusudur. Sürekli insanlarla ve kendimizle rekabet halindeyiz. Bu rekabet duygusu dozunda olduğunda bizi harekete geçirir ama fazlası olduğunda egoya dönüşerek bizi kıyaslamaya doğru götürür. Eminim ki bu kıyaslamalara hepimiz maruz kalmışızdır. Kimileri gibi ailemizden görmesek de çevremizde karşılaşmışızdır. Komşunun oğlu sınavdan 90 almış sen neden almadın? Bak senin yaşıtındakiler ne kadar zayıf az ye biraz, bak onun odasına, Ayşe teyzenin kızı terfi almış vs.
Küçüklükten beri herkesle kıyaslandığımız için farkında olmadan biz de bunu yapmaya devam eder, insanları, yakınlarımızı sürekli kendimizle kıyasladıkça kıskanma ve imrenme duygusunu ortaya çıkarırız. Biri bir şeyi bizden daha iyi yapınca, bizim sahip olmadığımız güzel bir şeye sahip olunca kıskanıp imreniriz.
Bir diğer sebepse bizler olmak istediğimiz kişiler olamadığımızda mutsuzlaşırız ve karşımızdaki kişilerin de mutlu olmasına izin vermeyiz. O kıskanıp imrendiğimiz insanlar aslında bizim aynamız olup, tüm eksikliklerimizi,zayıflıklarımızı, başarısızlıklarımızı yüzümüze vura vura görmemize neden olurlar.
Bazı zamanlar aynı hayalleri paylaştığımız insanlar da vardır. Onlar bu hayalleri gerçekleştirdiğinde o nasıl yapıyor benim neyim eksik diye düşünüp yetersizlik psikolojisine gireriz Ama aslında görmekte güçlük çektiğimiz şey, kendi hayallerimizi gerçekleştirememenin verdiği hayal kırıklığıdır. . Ama karşımızdaki kişi o hayali ne kadar istemiş, bunun için neler yapmış, ne emekler vermiş hiç düşünmeyiz. Kendimizi sorgulayıp nerede eksik olduğumuzu anlamak yerine karşımızdakinin hayatına imrenmeye devam ederiz.Bu yetersizlik psikolojisiyle birlikte başkalarına bir şey kanıtlama çabasını da devreye sokarız.
Bir de sadece başkalarının hayallerini benimseyen, kendine bir hedef belirleyip hayal kurmaktan uzak, kendi karakterlerini ve kişiliklerini oluşturmaktan yoksun insanlar vardır. Cidden bunu sormak istiyorum. Size ait bir hobi, hayal, meslek, yetenek, iş ilgi alanları bulmaktan bu kadar mı acizsiniz ? Hayatınızı sürekli bir başkasının hayatına imrenerek kıskanarak taklit etmeye çalışarak olduğunuz kişi değil de bir başkası gibi davranarak geçirmek ve sürekli kendi eksiklerinizi bu insanların başarılarıyla kapatmaya çalışmak çok acınası olmalı.
Her insan şansını kendi yaratır ve herkes kendi tercihlerinin sonuçlarını yaşar. Her birimiz kendi yolumuzu çizmeye ve kendi mutluluğumuzu bulmaya odaklanarak, kendi şansımızı yaratıp istediğimiz hayatı yaşamak ve olmak istediğimiz kişi olmak için motivasyonumuzu artırabiliriz.
