SÖZCÜ gazetesi yazarı Sayın Rahmi Turan’ın yazısında okurken öğrendim…
Türkiye Cumhuriyeti Devleti olarak…
137 ülkeye “yardım malzemesi” ve “para” göndermişiz.
Yine, Sayın Turan’ın yazısından öğrendim…
SOMALİ’YE 5.6 milyon dolar “hibe” edilmiş.
Yine, Somali’nin IMF’ye olan borçlarının bir kısmı, ülkemiz tarafından ödenmiş.
Belki yeri değil ama? Allahaşkına bu durum nasıl izah edilir? Şimdi en yakın örneğimiz, asgari ücret…
– – – –
Siyasal iktidar- hükümet-kabine ile işçi ve işveren tarafları ücret pazarlığı için masa başına gelecekler.
Ama her nedense… Türkiye Cumhuriyeti’nin yurttaşları olan emekçilerimize kaşıkla ödeme yapmak niyetinde olacaklar.
137 ülkeye ve Somali’ye yapılan yardımlardan anlıyoruz ki, ülkemiz kudretli ve alicenap bir ülke. Tamam da, bu bonkörlüğümüz nedense asgari ücrete yansıyamıyor!!
– – – –
Gerçekten de insan anlamakta zorlanıyor. Gece gündüz televizyon ekranlarında, faiz, borsa, döviz, enflasyon edebiyatı yapılıyor. Gerçekçi yaklaşımlar önemsenmiyor ve çözümler hep ileriye öteleniyor. Acı reçete önlemi alınacak. Belki ileri de Uluslararası Para Fonu’nun (IMF) kapısına dayanabiliriz.
Dış borçlarımız var. Bu bağlamda borçlarımız döviz cinsinden ve yüksek faizli olunca hem ödemeler dengesi şaşacak hem de yurttaşların kemer sıkma opsiyonları daha fazla artacak. Bu dönemde, kamu harcamaları ve yatırımları arttırılabilinir. Esnafa, KOBİ’ye, emekliye, ücretliye ödenek yok… Daha doğrusu, hazine nedense bu tür ödemelerde açık verecek. Ama, dışarıya, 137 ülkeye bol kepçeden para dağıtılacak.
Benim kafam basmıyor. Biri izah etsin bu tutarsızlığı!
