Merhaba sevgili okurlar
merhaba o tüm gün etrafa neşe dağıtıp gece kafasını yastığa koyduğunda iç hesaplaşması bitmeyen, onca kalabalığın içerisinde kendisine neden mutlu olma sorumluluğunun yüklendiğini anlamlandıramayan, kimsenin gerçek duuygularını bilmediği ve hatta önemsemediği kendi duygularına bile bir tanım bulamayan o kaybolmuş insan.
evet belki de zavallı duygularımız tanımı budur ne dersiniz ?
hepimiz zaman zaman kendini bir boşluğun hatta hiçliğin ortasında yarım ve yalnız hissederiz.Kimimiz bunu daha önceden yaşadığı tramvalarla bütünleştirirken kimimizde bir suçlu ararız, duygularımızın katili olabilecek potansiyel bir suçlu.Ama atladığımız küçük bir nüans vardır.Bu zaman zaman belkide bir çoğumuzun etrafındaki kalabalık dağılıp da kendisiyle baş başa kaldığında ortaya çıkan . İç karartan,yoran ,yıpratan duygunun temeli kendince benimsediği rolündendir. senin burada ki rolün de mutluluk.
gelin bu yazımda beraber bu duygumuzla yüzleşelim
evet meselabir arkadaş grubunda heyecanla beklenen ortama neşe katan o olmazsa hep renkler daha soluk olan insansırdır yeri gelir samimiyetsiz pohpohlanmalar,gereksiz ve yersiz hiçte içten olmayan iki üç yarım ağız söylenmiş güzel kelimelere maruz bırakılırsın da durum seni mutlu etmez ama sen de büründüğün role devam edersin ya çünkü arkadaş grubunda kendince üstlendiğin rol budur aslında sen olmasan da bir başkası senin oturduğun o sandalye de senin üstlendiğin o rolü üstlenecek hatta belki senden çok daha iyi bir oyun bile çıkarabicektir ama sen o kadar sıkı sarılmışssın ki ne senin ne de bir başkasının böyle bir ihtimal aklının ucundan geçmeden onlar da kendilerince,kendilerine toplum nezdinde belirledikleri rolü oynarlar. hah işte tam da öyle samimiyetsiz bir ortamda yapma ve yalancı kimliklerimizi bürünmüşüz hepimiz. yalanlar söylüyoruz, rol yapıyoruz sırf olduğumuz gibi davrandığımızda mevcut konumumuzu kaybetmemek için sırf belkide 1 gün sonra sana sudan bir sebepten küsecek bir arkadaşınla aran bozulmasın diye belki de mevcut popülariteni koruyabilmek için işte hepimizin illaki o sahte kimliği bürünmek için bir sebebi var. Asıl olay zaten burada başlıyor sen bile sahte olduğunun farkında değilsin ama sahtesin
rol yapıyorsun ve rolünü o kadar iyi oynuyorsun ki kendin bile inanıyorsun. Dur artık!
sahte ve samimiyetsiz hissetiğin zaman zaman kendi duygularını tatmin etmek için zaman zaman da yalnızlıktan korkup kaçtığın için tahammül ettiğin her şeye dur de bu sen değilsin kendinle mutlu olabilmeyi öğren kendini sevmeyi,bak burası çok önemli başkasının seni nasıl beğendiğini değil senin kendini nasıl beğenip sevebileceğini öğren kendinle barış. kendine saygı duy başkalarının dertlerine derman olmak için çabalama önce kendine merhem ol yaralarını sar evet belki biraz bencillik diyorsun fakat her insanın zamanı gelince bencil olabileceğinin farkındasın değil mi tabi ki farkındasın.
o kendine bile itiraf edemediğin gerçek yüzünü görmemek için karanlıkta çıkardığın maskeni tamamen çıkar yüzünden. Bu zamana kadar yaşadığın tüm hayal kırıklıklarınla beraber çöpe at ben bugün öyle yapacağım bu hayatı biraz da kendim için yaşayıp öğrenmeye çalışacağım kimseyi kırmadan üzmeden kimsenin hayatına değmeden öylece yaşamaya çalışacağım bilmiyorum ne kadar başarılı olacağım fakat artık duracağım yirmili yaşlarının başında bu hayata yorgun başlayan bir fani olmayacağım bu hayata bir kere geliyorum ve bunu en iyi şekilde değerlendireceğim sen de öyle yap olur mu yıllar sonra yaşadığın hayatın yükü altında ezilip günden güne mutsuzluktan hasta olmamak için bugün kendi içinde bir devrim başlat.
