İnsan ne ile yaşar? İnsan başta sağlık ile yaşar. Sağlığının yerinde olmasını huzurun sağlar. Mutluluğun gülüşlerin sağlar. Bunlar yoksa sağlığın bir ince ipin ucundaki cambaz gibi sallanır. Bunu sağlayan bunu başarabilen yanında aile dediğin insanlardır. Senin yaşadığın duyguların döngüsünü onlar oluşturur. O yüzden aileni de seçemeyeceğin için bu sağlığı toparlayacak olan tek sensin bu hayatta.
Size de oluyor mu? Sanki insanlar canını yakmak için bu hayatta iddialaşmışlar. Öyle duygular yaşatırlar ki. İnsanlardan nefret eder olursun. Yeni insan tanımak sende umutsuz vaka olan bir hastaya dönüşür. Artık insanların seni iyileştiremeyeceği düşüncelerinde kaybolursun. Dersin ki bu saatten sonra ben kimi iyileştirebilirim. Ne de artık kimse beni iyileştirebilir dersin. Kendin de umutsuz vaka hissi oluşur. Kendini her geçen gün tükenip bitirdiğinin hissi çıkılmaz bir sokak olur. Sonuna gelmişsin gibi düşünürsün. Siyah dipsiz kuyu gibi o yolunda sonunda yapayalnız kaybolur bulursun.
Nasıl toparlanabilirsin? Doktor mu? Arkadaşın mı? Şunu unutma kimse yaşamadan anlamaz seni. Evet yanındayım anlıyorum seni cümleleri duyarsın. Çok fazla duyduğum duymaktan sıkıldığım cümlelerdir. Çare bu durumun neresinde dediğini duyar gibiyim. Acı gerçek tek çaresi güçlü olmak ve sabırlı olmak tükenene kadar dibini sıyırana kadar gibi geliyor. Ne demişler tabağının dibini sıyırmak sünnetmiş. Varsın sende bu dünyadaki sünnetini yerine getir. Beklediğin isteğin neyse daha güzeliyle en temiz saf haliyle gelirmiş diyorlar. Benim yaptığım bu belki bitiriyorum kendimi. Ama hayatta her şey beklemek ise beklenecek bir şey kalmıyor.
