Hayatımız boyunca onlarca insan girer yaşantımıza onlarca insanla ağlamış gülmüş belki de hiç yapmayacağımız şeyler yapmışızdır. Hepsinden bir parça taşır kalan ömrümüze devam ederiz kimileri bu yolculukta yanımızdadır kimileri de bize bir şeyler öğretip kendi yoluna gitmiştir.
Neler öğrendiğimiz çok önemli elbette ama yanımızda yürüyenler daha da önemli Sonuçta biz seçtik onları ya da onlar bizi. Peki nasıl olmalı bu yolculukta bize eşlik edenler?
Hayatımıza hayatım diyebilmeli hedeflerimize, hayallerimize engel olmak yerine eşlik edebilmeli. Üzgün olduğumuzda bir omuz olabilmeliler mesela , başarımızla gurur duymalılar. Düştük mü ? Başımızı kaldırdığımızda bir el uzatmalılar.
Kendi kendine kalkamaz mı insan tabii ki kalkar ama hayatımıza o kadar insan girmişken birinin bile el uzatmadığını görmek düşene bir tekme de sen vur sözünün somutlaşmış hali üstelik bu en yakınlarımız tarafından gerçekleşiyor.
Hayatın zorlukları bir kenara birde yanımızdaki insanlarla mücadele vermek işlerin en büyüğü. Biz seçmişiz çünkü. Onları sevmişiz bir şeylere ortaklık etmelerine izin vermişiz el uzatmışlar tutmuşuz hatta bazılarına kalbimizi açmışız ne kadar ağır bunları yaptığımız insanlardan hiç hak etmediğimiz bir tepki görmek.
Sen benim için için çok değerlisin, seni çok seviyorum, sana aşığım, sen benim en yakınımsın, sen benim dostumsun ve nice cümleler. Bunları demek kolay da bunların altında yatan sorumlulukları taşımak çok zor. Hayatımızda ki insanlar mükemmel olmasın böyle bir zorunluluk yok bizlerde mükemmel değiliz sonuçta ama kurduğu cümlelerin altından kalkabilen insan olmak zorundalar, bizler de öyle.
Değillerse hayatımızda da olmamalılar çünkü karşılıksız yapılan her fedakarlık bizden eksilen bir parçaya denktir ve genelde bunlar duygularımız olur. Duygularımızı emanet ettiğimiz insanların duygularımızı çalması hiç adil değil.
Dilerim karşınıza ve karşıma duygularımızı gözü kapalı emanet edebileceğimiz, dik yürümek için tek başımıza mücadele vermemize izin vermeyen, arkamızı her döndüğümüzde yolumuzu karanlık göstermek yerine ışık tutan, başarılarımızla gurur duyan, gözyaşlarımızı kendimizin silmesine izin vermeyen, hayatımızdan çıkarken bile çok şey öğretmeyi başaran, vefalı ve temiz kalpli insanlar çıkar..
