Bazen diyorum ki: Neden her şeyi içime atıyorum? Ama artık içime atmayacağım ve kendimi yazı yazarak teşvik edeceğim. Sevgili okumayı seven arkadaşlarım bu yazımda dedemin çocukluğunu anlatacağım. Bazen dedemle konuşurum ve o da bana bazen hayatını anlatır. Dedem zor bir çocukluk geçirmiş. Dedemin ismi ise; Sadettin. Dedem ve onun kardeşleri toplam altı kardeşlermiş. Dedem daha küçük yaştayken tütün ekermiş onların hayatında her şey şimdiye göre çok ucuzmuş ama para kazanması da bir hayli zormuş. Dedem yazın güneşin altında hep tütün ekermiş ama tek yapabildiği şey bu değilmiş. Dedem aynı zamanda bisiklet tamirciliği de yapmış. Dedem her şeyin tamiratını görmüş ve hepsi aklında kaldığı için tamirini gördüğü her şeyi tamir edebilirmiş. Dedem eskiden aldığı şeyleri biriktirir işine bile yaramasa bile ama babam öyle değildir. Babam tam tersine onları başkalarına dağıtır. Ama dedemin onları saklamasının bir nedeni var onları saklıyor çünkü: İleri de onların maddi değeri artacak. Ve buda dedeme yeni bir gelir ya da kar kapısı açmış oluyor. Bazen dedem aksi bir insan olabiliyor. Çünkü o eski toprak ve şimdiki teknolojik şeylere pek ayak uydurduğu söyleyemem. Bir keresinde bana benim eğer annem şu anda hayatta olsa ben çok zengin olurdum diyor. Dedemi onun babası çok dövmüş ama dedem kendi babasından ders çıkartıp kendi babasından daha iyi bir baba olacağına söz vermiş. Ve dedem oğlu olduğu zaman onu hiç dövmemiş, ona üç katlı bir daire yaptırmış ve ona o zamanın en iyi arabasını almış. Bu Covid-19 adlı belanın olduğu zamanlar da bende çoğu insan gibi kitap okumaya ve yazı yazmaya ilgi duydum devamını bir dahaki pazara ya da cumartesiye belki de hafta içi müsait olduğum başka bir günde de yayınlayabilirim. Kendinize iyi bakın ve sağlıklı günler dileğiyle bu bölümü bitiriyorum.
HAYATIMI YAZSAM ROMAN OLUR
