Hayat çözülmesi zor bır labirent gibi…
Hatta öyle bir labirent ki içinden ciktiginiz an oyun biter.
Bu labirentte ödüller de var cezalar da kimi zaman canın çok yansa da yine savaşıp kurtulmaya çalışıyorsun, labirentten.
Sonrasi yok tabi hep aynı mantık “ne ekersen onu biçersin” labirentteki taşlara çalılara çarpıp şikayet edersen sürekli şikayet eder durursun farkında olmadan şikayet ettiğin taşlar çalılar birikir.
Bu durumda labirentte sana hiç ödül vermez haytta böyle değil mi zaten çabalarsin ve cabaladigin kadarsin iyi insanlar sana ödül verirken kötü insanlar sana ceza verir.
Burda durup soruyorum hayat dediğimiz şey aslında sizin için ne ? Nefes alırken gökyüzüne bakarken sürekli derin bir nefes alıp gülümsemeyi neden unutuyoruz ki ? Labirentte savaşmak bile bır şans değil mi ? Hayatta olmak bile bir şans değil mi ?
