Hepimiz farkederiz , büyüdükçe başlayan gelecek kaygısını. Bu koşuşturmalar, sorumluluklar, benlik arayışı. Her şey giitikçe ciddileşiyor. İnsan bazen çocuk olmak istiyor , düşünsenize kimseye kötü gözle bakmıyorsunuz, kötülük nedir bilmiyorsunuz. Akşam uyumadan önce yarın yapacaklarınızı düşünmüyorsunuz. Sevginin en saf halini hissettiğimiz zamanlardı çocukluğumuz. Şimdilerde arkadaşlıklar, ilişkiler öyle sahte ki . çocukluğumda tanıştığım insanlar bu yüzden hep daha samimi geliyor bana. Büyüdükçe güvenmemeyi,menfaati, öğreniyoruz istemesek bile. Sonra içimizde bişeyler kaybolup gidiyor. O coşkulu , heycanlı , zirvede yaşanan duygular adeta bizimle yaşlanıyor.
İlginizi Çekebilir
