Mum ışığına odaklanmıştı gözlerim..
Kızımı uyutmuş her şeyin nasıl değiştiğini düşünüyordum.
Asla düşünmediğim bir hayatta yaşıyor olmak..
Bunu değiştirme gücümün olmaması, yanlış anlaşılmak..
Müdahale edememek mi* bunu istememek mi?
Kendi içimden kendi kalbimden beklediğim acı veren umut..
-Kapı açılıyor, yarı içkili gelmiş ..
Bunun ne anlama geldiğini biliyordu. Birazdan büyük bir uğultu başlayacaktı, gereksiz sözcükler..
Hayat nasıl zorlaştırılır biliyorum. Görüyorum, yaşıyorum.
Ama kolaylaştırmak kimin elinde, sadece istemek yetiyor mu? Aile olmak bu kadar zor olmamalı*
Sevgi dilini paylaşabilmek neden zor? İki seven insanın uyumu yakalayamaması..
