Hayat ne garip değil mi? ne zaman ne getireceği belli olmuyor…
Ya sevdiklerimizi alıyor elimizden ya da güzel günlerimizi. Hiçbirinin kıymetini bilmiyoruz aslında ya iş işten geçtikten sonra ya da kaybettikten sonra anlıyoruz bir şeylerin ne kadar da kıymetli olduğunu. Sonra geriye tek bir şey kalıyor “KEŞKE”…
Sizce hayatı nasıl yaşamalı yarını düşünerek mi? yoksa anı yaşayarak mı?
Bana göre hayatı her an ölecekmiş gibi yaşamak gerekir sevdiklerimize her an ölecekmiş gibi doya doya sarılıp öpmek , insanları kırıp dökmemek gerekir çünkü yarının hatta birkaç saat sonrasının bizlere neler getireceği belli değil.
İnsanlar neden konuşup anlaşmak yerine şiddet, kötü kelimelere vb. başvurur?
Aileden kaynaklı olabilir, psikolojik sorunu olabilir, en kötüsü de kendini üstün görüyor ve her şeyi yapabileceğini düşünüyor olabilir. Kimse kimseden üstün değildir herkes aynı haklara sahiptir bu dünyada da öbür dünyada da herkes bunun bilicinde yaşamalı hayatı.
Bizler bazı şeyler başımıza gelmediği için farkına varamıyoruz yaşananların. Yaşayınca anlıyoruz insanları aslında illa yaşamamıza gerek yok empati kurmamız yeterli. Empati karşımızdakini anlamak onun hissettiği gibi hissetmemizi sağlar yani kendimizi onun yerine koyarız empati yoluyla. Aslında hiçte zor bir şey değil insan olduğunun göstergesidir.
Hayatı doya doya sevgi dolu yaşayın kötülükler olmadan…
