İnsan bir hata yapmayı görsün o hatası yüzünden yıllarca zincirli kalıyor, neden insan hata yapmanın kötü birşey olduğunu söyleyip ardından defalarca hata yapabiliyor…
Söyleyin bana kalıp çekmek mi, gidip kalmak mı ?
Ben kaldım defalarca düşündüm, defalarca yanıldım , defalarca kendimi şuçlu ilan ettim… Bu durum tam bir labirent çıkmayı hayal ediyorsun ama çıkamıyorsun ne kadar çıkmayı istesende… Ve sonra çıkamayacağını anlayınca derin düşüncelere dalıyorsun, hayatın boyunca hayallere dayanarak yaşamaya çalışıyorsun, geceleri uyuyamıyorsun çünkü kafandaki düşünceler o kadar çok ki sonra aydınlık çemberinden damla damla taşıyor… Acı çekiyorsun ama kimseye güvenin kalmadığından hiçkimseye birşey anlatamıyorsun, bazen içinden bir ses çıkıyor herşeyi haykırıyorsun ama hiçkimse seni anlamadığından pardon anlamak istemediklerinden tekrar yine aynı döngü içine giriyorsun,Sabah kalkıyorsun pencerenden dışarı bakıyorsun sana sıcaklık veren yakınların değil o güzel ışıklarıyla her tarafı aydınlatan güneş oluyor…
Onun ışıkları bedenime değerken ne kadar üşüdüğümü fakat hiç hissetmediğimi anlıyorum aynı duygularım gibi eskiden haz duyduğum duygularım, şimdiki nefret ettiğim duygularım…
Hangisi daha iyi sorarsan ikiside iyi değil ama birini seçmek zorundasın desen nefreti seçerdim çünkü ne kadar sevgi duyarsan duy bir o kadarda nefret ediyorlar senden…
Sen hiç istenilmeyen biri oldun mu? Bazen çekip gitmek istiyorsun bur durumdan kurtulamak istiyorsun ama bir kere frangalar takıldı mı gidemiyorsun çaresizsin sonra kendini hiçbir şeyi başaramayan herşeyi mahveden aptalın teki olduğunu sanıyorsun…
Emin ol bir günlük tutsan hayatın bir romandan farksız olur, herkesin okuduğu bitince tozlu raflara kaldırılan unutulup giden biri gibi oluyorsun…
Sana tavsiyem asla mücadele etmekten çekinme bir kere olsun kendin için savaş…
Çünkü seni yaratan Tanrı seni dünyaya getirmişse emin ol çok değerlisin , sen yeterki Tanrıya yakar o duyar o kimsenin duyamadığını duyar…O kimsenin çözemediğini çözer ve O kimsenin affetmediğini affeder…
