Yazmak istediğim çok şey ve ağlamam gereken çok konu var.Ama ben ne yazmak ne de ağlamak istiyorum.Daha 18’imdeyim ve çıkmazda gibi hissediyorum.Şükretmem gereken çok şey var farkındayım,ama isyan etmek için de bir sürü sebebim var.Bazen birşeylerin düzelip iyi olacağını fısıldıyorum kendime,ama çoğu zaman da hiç düzelmeyecek gibi geliyor gözüme.Çevremin yaptığım eski hataları yüzüme vurmaları acıtıyor canımı.Evet,kendimle çok çelişiyorum,bir anım bir anımı tutmuyor,boşlukta yuvarlanıyorum sanki.Bedenimde onlarca kişi var sanki,hepsi ayrı bir kafa,hepsi farklı farklı farklı şeylerin doğru olacağını söylüyor,peki ama hangisi doğru ki?Aslına bakarsak ne olmak istediğimi ve ne yapmak istediğimi biliyor gibiyim.Fakat içimdeki diğer sesler çoğu o zaman o kişi olmamı engelliyor.O olmam gereken kişi olmak istiyorum,ama insan bir anda kendini değiştiremiyor.Bir anda tamam artık ben bu kişiyim diyemiyor ne yazık ki.Yapmak istediğim şeylerden çoğu insan ve de çevrem bihaber,ve bilmedikleri halde çok kolay yorum yapabiliyorlar hayatım hakkında.Yaptığım çok fazla hata var evet,ilerde de olacak,hatarımla yaşayacağım.Ama bu henüz 18’ine bile yeni giren biri için normal değil mi?Her şeyi bir anda halledemeyeceğimi sizler ne zaman göreceksiniz…
Hatalarımla varım
