Uzun zaman dilimlerinde neler yaşandı bitti de, hayali hatıraları kaldı, doğru yada yanlış hatırlanan. O anlarda öfkeye kapılıp kızdığımız niceleri silindi gitti. Oysa ne üzülüp veryansınlar etmiş, kıyametleri koparmıştık.
İnsan yaşı ilerlemiş ve kendine dinginleşme yolunda mesafe aldırmışsa boş geliyor geçmişte yaptıkları. Boşuna ölen nöronlar var geride. Ki oysa onlar vücutta yenilenemeyen tek yer. Bunu bile bile ne atraksiyonlar, ne sinirlenmeler ve söylenmeler.
Şimdi bir “ohhh beee ” çekiyorum. Zamanında yapmalıydım oysa ki. Olsun. Atılan adımın büyüğü küçüğü yok artık bende. Olumlu ilerleme her daim atılmış iyi bir adımdır nazarımda.
Artık kimse beni kızdıramıyor. Sadece izliyor ve bağırtıları duyuyorum . Dileğim bir an önce sakinleşmesi tüm insanların.
Artık eleştirmiyorum. Onun doğrusu için ne kendimi gereyim. Onlar kendi fikirlerini söylesin dursun.
Artık daha çok şükrediyorum. Çünkü akabinde daha çok güzellik çekiyorum.
Artık daha güçlüyüm. Çünkü kendimi seviyor ve onaylıyorum.
Artık daha çok kendimi dinliyorum ve daha iyi anlaşıyoruz.
Bir zamanlık dilimlere bin zamanlık öfke kusmaya hiç gerek yok. O da yaşanacak, o da bitecek. Hiç gerek yok an için gerilmeye. Ne kadar sakin, o kadar mutlu.
Her durumda mutlu olmayı başaran dostlara selam olsun. Sevgiyle.
