İnsanın doğup büyüdüğü, aile ocağının bulunduğu yerden uzak yerde yabancı yerde olmasının adıdır, gurbet. Fakat bazen gurbeti kime ya da neye hissettiğimize bağlıdır, ötelere giden en sevdiklerinizse vaktinin gelmesini bekleyene kadar daim gurbettesin bitiremezsin belki biraz harını azaltmaya çalışırsın, her an kapıyı çalanın onlar olmasını beklediğiniz ablalarınız ve abinizse o anın gelmesini beklersiniz.. Bir zamanlar ömrünüzün en güzel anlarını yaşadığınız ,en güzel dostlukları kazandığınız bir şehir ise çabuk geçen zamanın adıdır, gurbet..Cümlelerin özü; Gurbet duyulan bir şehir bir nefes bir insansa Cahit Zarifoğlu’ nun dediği gibi insana imtihan olarak bunları özlemek yeter.. Gurbetin son bulduğu günlerimiz olsun ömrümüzde..
Ah! Gurbet…
