Hayatınızın belli bir köşesinde sizden kalan izler, hayat tecrübeleri, yaşanmışlıklar dolu. Peki bunlar çerçevesinde hangisi sizde daha çok etki bırakıyor? Kendi hayatımdan özetle lise dönemime geçiş yapalım.
Bildiğiniz üzere lise zamanları herkesin farklı geçmiştir. Tekrar lise dönemine dönmek isteyende vardır; liseyi bile aklına getirmek istemeyen de vardır. Ben bu iki durumun ortasında kalan kısmındayım. Lise de başarılı bir öğrenci kimliğim vardı. Sürekli ders çalışan, sosyal aktivitelerden uzak duran birazda sessiz…
Hayatta sessiz olmak diğer bir ifadeyle içine kapanıklık söz konusu olduğunda kendinize en büyük kötülüğü yaparsınız. Bunun bazen psikolojik sorun olduğunu bazen ise kendi elimizde olduğunu hepimiz biliyoruz diye düşünüyorum. (Psikolojik sorun olduğunu anladığımızda uzman birinden destek almakta fayda var.) 16-17 yaşlarında bunu çok büyük bir problem olduğunu düşünürdüm. Ama değilmiş ve hayat bunu düşünecek kadar uzun değil. Lise de rehberlik öğretmenim aileme ”-Serpil üniversiteye gitsin bu sessizlik ortadan kalkacak.” demişti. Yıllar geçti bunu hiç unutmadım. O an hep gözümün önünde canlanır ve tekrar tekrar hatırlarım.
Lise zamanım kolay geçmedi. Arkadaşsız da kaldım, ortamlara beni almadılar, sessizim diye benimle konuşmuyorlardı. Ama ben kendi içim de sessiz bir insan değildim. Konuşkan bir yapıya sahiptim. Bunu ailem ve akrabalarım dışında kimse bilmiyordu galiba. Sessiz olmamın tek nedeni ön iki dişimin ayrık olmasıydı. Konuşurken insanların direkt dişlerime odaklanmaları beni rahatsız ediyordu ve ben de konuşmuyordum. Bu sorunu kendi içimde çözmek istedim. Belki bu durumdan rahatsız olduğumu aileme söyleseydim sorun çözülür, belki lise yıllarım daha farklı geçebilirdi. Sınıfın en sessizi kim dediklerinde hep beni söylerlerdi. Arkadaşlarım benimle muhabbetleri şu şekilde olurdu;
– Bu derse nasıl çalışıyorsun?
-Notlarını bana verir misin?
-Sınavdan kaç puan aldın?
başka bir şey konuşmazlardı benimle 🙂
Sessiz olmamın tek avantajı hep örnek öğrenci olmamdı galiba. Ama geçmişe takılı kalmak yok 🙂
Herkes kendi zamanını yaşar. Herkesin baktığı pencere farklıdır. Herkesin hayat ile mücadelesi, çabası farklıdır. Çünkü herkes aynı şartlarda, imkanlarda yaşamıyor.
Hayatta tek amacım kendi ayaklarımın üstünde durmak, kimseye muhtaç olmamak ve kendime, karşımda ki insanlara bir faydamın dokunmasıydı. Başarmak için çabalıyorum. Biraz azim biraz hırs…
Sağlıcakla kalın…
