Adım Ayşe 20 yaşındayım ama kendimi 100 yaşında gibi hissediyorum öyle şeyler yaşadım öyle şeyler gördüm ki hala sözcüklere dökünce içim parçalanır şu kocaman dünyanın altında ezilir gibi hissederim
ve benim için zor olsa da size hikayemi anlatmaya başlayayım ben orta hali iki çocuklu bir ailenin küçük çocuğuyum her şey ailem de başladı annem, babam ve ablam üç kötü kalp beni esir aldılar adeta uzun bir süre ne kadar mı süre tam on beş yıl neler neler yaptılar bana merak ettiniz biliyorum .Babam alkolik ve çok dayak atan bir adamdı annem bir ayaküstünde bin yalan söyleyen cinsten bir kadındı hele ablam hem annemin hem de babamın huyları vardı yani üç kötü kalp iyi anlaşırlardı çünkü amaçları ve hedefleri aynı kötülük ben olunca her şey değişti onlara uymadım diye zincirlerle her gece dayak yerdim hakaretler de cabası ve o bedenimin öldüğü gün bir gün okuldan eve geldim öyle yorgundum ki direk yatağa uzandım beş on dakika sonra bir ses Ayşe ! kız buraya gel diye bağıran annemdi gittim yanına uzun bir masa oturmuş adamlarla içki içip gülüşüyordu ablamda vardı bir adamın kucağındaydı oda bir an ne yapacağımı şaşırdım haliyle ve annemin ikinci bir bağırmasıyla bir daha irkildim Ayşe soyun olmaz dedim korkudan ağzımdan başka kelime çıkmadı tam odama gitmek için kafamı çevirdiğimde adamın biri beni belimden kavrandı ve koltuğa attı ben bağırıyorum kurtarın diye ama annem ve ablam öyle bir kahkaha atıyorlardı ki hala o iğrenç sesleri hala duyuyorum ablam zar patladı mı volkan abi diye bağırıyordu annemde daha yarım saati var dedi kahkaha attı bu işkence iki saat sürdü ve ama benim için hayat 15 yaşında kaldı adamlar gitti annem ve ablam evi topladılar ve benim yanıma gelip ağlama kız sevdi adam seni babana söylemek yok dedi eğer söylersen ölürdüm seni dediler yaşadığım durum öyle boktan bir durumdu ki ölmek kuruluş olabilirdi o an ama ben sustum akşam babam geldi kapıyı açar açmaz ablam baba Ayşe elin adamlarını eve getirdi demiş babam bir hışımla odama girdi ben zaten kötü bir haldeyim ağızımı açıp tek kelime konuşamadım ve ablam susmadı bu senin paranı çalıp adamlara yiyor .. babam zaten manyak biri bir kelime onu bir adam dövmek için yeter bu söylenenler yalan olsa bile ablam konuşuyor babam almış eline zincir öyle bir vurdu ki her yer kan oldu gözümü açtığımda hastaneydim ve görünürde kimse de yoktu bir an rahatlama geldi kurtuldun Ayşe dedim kurtuldun sonra doktor Ayşe aldığın darbeler yüzünden yürüyemeyeceksin ve çocuğunda ne yazık ki olamayacak dediğinde tekrar dünyam karardı hastane polisi geldi şikâyetçi oldum ama onlar yurt dışına kaçıp gitmişler kaç sene geçti hala çıkmadılar ortaya hastaneden tekerli sandalye ile çıktım ve beni yurda götürdüler hayat bana çok acımasız davrandı yurda da rahat olamadım orada da dayak peşimi bırakmadı bakıcılar hiç bakmadı öyle dayak attılar savunmasız görünce çalışıp çalıp bütün sinirlerini bende çıkarıyorlardı arkadaşım da yoktu o kadar dayaktan sonra dilimi yutmuştum sanki ondan kimsem yoktu orada da üç senem geçti sonra koca şehirde bir başıma kaldım dilencilik yaptım bir süre iyide kazandım ama kazandığımla kaldım çünkü sokak serserileri tarafından tüm param çalındığı gibi birde kolumdan bıçakladılar öyle kolu kanadı kırık bir kuş gibi oldum adeta kimim kimsem yok
içimden bir ses tekerlekli sandalyeni al çık yola bekle diyor senin dünyada yerin yok kabul görmüyorsun öl kurtul diyor evet bende düşündüm de bazı insanlar ölü bir bedende yaşarmış bende öyleyim galiba bedenim çoktan öldü ruhumun iplerini salacağım ve benden geriye şu sözüm kalsın dünya kötülerin dünyası olabilir ama bu dünya geçici bir hakimiyettir iyilerin duası ve bedduası sonsuzluğa uzanır kimse yaptığıyla kalmaz kalamaz ve Allah dan dilerim iyiler bu dünyanın da ahiretin de kazananı olsun …
hayat bana gülmedi umarım size güler 
