Gece yarıyı geçti, yıl sona yaklaştı.
Ömür nereye geldiğinden bir haber.
Çok yorgunum.
Kan ter içinde kaldım ama
Soğudu terim.
Üşüdü tenim.
Acıdı içim.
Ve yüreğim…
Genç atmıyor eskisi gibi.
Çok yoruldu zirâ.
Yaşamak zor iş.
Oldukça zor…
Var mı çıkar yol?
Sanmam.
Yaşayacaksın güldükçe.
Güleceksin varoldukça.
Kalemimden dökülen bu satırlarla sonlandırmak istedim seni 2020.
Yüreğimden kalemime ve kalemimden buraya düşen bu satırlar, koca bir yılın özeti aslen. Zirâ yordun beni, bizi. Düşürdün pek çok kez.
Ve güçlü olmadığımız takdirde ayağa kalkamayacağımızı öğrettin. Güç kaynağımızın neler olduğunu, çok sevmeyi, sevdiklerimize sıkı sıkı (uzaktan) sarılmayı, şükretmeyi ve daima gülmeyi…
Öğrettiğin her şey için teşekkürler. Seni iyi anmayı dilerdim, O yüzden nümkün oldukça iyi günlerini anacağım.
Ve sen sevgili 2021…
Bize en çok sağlık ve huzur getir, lütfen. Zirâ yaşamanın ilk ve en önemli basamakları bu iki kavramdır.
Ve siz çok sevgili güzel insanlar…
Uçsuz bucaksız sevip sevileceğimiz, kucak dolusu kahkahalar atacağımız, gezmekten yorgun düşeceğimiz;
Sıfır maskeli, bol anılı, çok sevinmeli bir yıl diliyorum bize. Zirâ bunu hakettik,fazlasıyla.
İşte bu yüzden mutluluk yağmurunda şemsiyesiz kalalım, inşaallah. Hep birlikte.
Hepinizi kocaman seviyorum.
Musmutlu yıllaaaaar bizimle olsuuuun
