Sürekli mükemmelliyetçilik kavramını düşünürüz ve hayatımızı bu kavram çatısı altında idame ettiririz. Ama bilmeliyiz ki hayat hep yolundda gitmeyecek. Engeller yolumuzu kesecek. Zaten bizi biz yapan, güçlü yapan bizi tamamlayan da karşımıza çıkan güçlükler değil midir. Zannederiz ki her şey yolunda gidiyorsa doğru yoldayızdır. Bilakis, önümüze engeller, çıkmaz sokaklar sandığımız sokaklar seni karşılıyorsa sen doğru yoldasın demektir. O zorlukları tek tek aşarak başaracaksın. Sonra zafer senindir.Şöyle düşünmeni istiyorum. Dikenli bir yolda yürüyorsun ve yolun sonunda senin çok istediğin bir hayal var. Hızlı gidersen hayal ettiğin şeyi tam yaşayamayacaksın , yavaş gidersen yetişemeyeceksin. Yolda yürürken ayağına dikenler batıyor. Şimdi o dikene bir engel gözüyle bakarız ilk bakışta.. Fakat o dikeni aleyhimize çevirip farklı bir perspektiften baktığımız zaman, o diken seni bir nebze olsun durduruyor. hızlı gittiğini farkettiriyor aslında. Ve durup o dikeni çıkartıyorsun bu esnada dinlenmiş bulunuyorsun. Acı verse de gittiğin yolda çekilen çile kutsaldır derler ya. işte tam du bu durum mevcut. Demem o ki, Hayatta karşılaştığınız aksilikleri kabul edip ondan nasıl ders çıkartabilirim şeklinde düşündüğümüz zaman O olaylardan tecrübe kazanacağız ve Güçlü insan olma yolunda önemli mesafeler katedeceğiz. Son olarak Saadette, Şekavette bizi biz yapan iki etmendir. Yeter ki ikinin varlığını kendi bünyemizde eritelim
Gülistan
