Bugün göz yaşlarını konuşalım istiyorum.İstiyorum, çünkü şimdi ağlıyorum..Nasıl da usulca akıyor gözlerden..Nasıl da anlatıyorlar acıyı…Hiçbirşeye canım yanmıyor da bazen canımdan çok sevdiklerim kırınca kalbimi işte kimse toplayamıyor beni, ben bile kaldıramıyorum kendimi.Çok kolay kırılırım ama belli etmem, tıpkı az önce olduğu gibi..Kırgınlık çok ağır bir duygu, gözyaşı çok şiddetli bir isyan…Üzüldüğüm de kalbim ağrıyor, gün geçtikçe daha da çoğalıyor bu..Onu da ölmeye kodladım ya ondandır…Şimdi diyeceksiniz ki küçük hanım yine ‘ölümü istiyor’ yanılıyorsunuz, ölümü istemiyor aksine sabırsızlıkla bekliyorum…. Yalnız olmaktan keyif aldığım doğrudur çünkü çok çabuk ağlarım, kolay kolay da durmaz gözyaşlarım…. Kimse görmesin diye içime gömdüğüm zamanlar olur.. O zaman da gözlerim dolar.. Başımı kaldırıp gökyüzüne bakarım sessizce.. “Geçicek, bir süre sonra bu acıyı, ağrıyı hissetmeyeceksin” diyorum. Değmez… Hiçbirşey inci tanesi gibi gözyaşlarınızı dökmeye değmez.. Allah’a havale edin…
Canınız yanmasın, ağlamayın demiycem.. Ağlayın hatta benim gibi sulugöz bile olabilirsiniz, ama sessiz ağlayın, çığlıklarınızı duymasınlar, gözyaşlarınızım yere düşmesine izin vermeyin..!
Birde yazdıklarımı okuyun belki şifa olur kim bilir belki de bir dua…🌿
